Verhalen
Op INDedemsvaart schrijven we verhalen met impact. Verhalen waar de Dedemsvaarters zich in herkennen, die inspireren, die betekenis geven en die verbinden. Verhalen, waaruit blijkt dat we omzien naar elkaar, dat we met elkaar een gezonde ambitie hebben, kansen benutten, dat er saamhorigheid en is en waaruit blijkt hoe trots we eigenlijk zijn op ons dorp en alles wat daarmee samenhangt. Waarmee we laten zien dat we als krachtige kern belangrijk zijn voor de groeigemeente Hardenberg en dat Dedemsvaart een van de uithangborden is van de meest toegankelijke gemeente van Nederland. Dat we niet alleen keihard werken om dat vast te houden, maar dat we ons juist extra willen inzetten om dat beeld te verstevigen.
Met INDedemsvaart onderstrepen we de kracht van de Dedemsvaartse samenleving. Als onderdeel van de gemeente Hardenberg en de kracht van gewoon doen en durven doen.
Interactieve Meerpalen Route onthult dorpsgeschiedenis
‘De oudheid in een modern jasje’
Dedemsvaart is in het bezit van maar liefst 144 monumentale panden. ‘Jammer om daar niets mee te doen’, dacht de Promotiestichting Dedemsvaart (PSD). Sterker nog, de stichting zag haar kans schoon om hiermee het dorp nog eens extra op de kaart te zetten. En dus werd de Meerpalen Route in het leven geroepen. Niet zomaar een route. Een ware beleving! Een route, waarin de dorpsgeschiedenis langs het water dankzij prachtige verhalen wordt onthuld vanuit het perspectief van historische kopstukken.
‘Zonde om zo’n parel te laten liggen’, vond Gea van Dijk van de PSD. Ze bedacht zich dan ook geen moment en stelde een werkgroep samen voor een eerste brainstormsessie. ‘Een ding stond voor ons vast. We wilden meer dan enkel een route uitstippelen over de geschiedenis’, vult mede-initiatiefnemer Hans Heering aan. ‘Juist deze moderne tijd vraagt om iets extra’s. Geen stoffig imago, maar interactief. De oudheid in een modern jasje.’
Verhalen vanuit verschillend perspectief
Zo kwam de PSD in de inspiratiesessie op het idee om de palen, waaraan schepen van oudsher kunnen aanmeren, te voorzien van een QR-code. ‘Als je de code scant, krijg je in een speciale app op je telefoon een keuzemenu. Volwassenen kunnen kiezen of ze het verhaal willen horen vanuit het perspectief van een jonge Baron van Dedem, de grondlegger van ons dorp of van de nog jonge Mien Ruys van de beroemde Tuinen. Kinderen kunnen het verhaal van Kootje beluisteren. Kootje is sinds vorig jaar onze mascotte, een grappig vogeltje dat alle pareltjes van ons dorp over het voetlicht brengt.’
De Meerpalen Route speelt zich voornamelijk af langs het water en is 8 kilometer lang. Bewoners van de monumentale panden hebben het initiatief omarmd en zijn er trots op dat hun pand in de route is opgenomen.
Iets goeds neerzetten
De PSD is al met al ruim een jaar bezig geweest met de voorbereidingen. ‘We hebben weliswaar wat vertraging opgelopen door corona, maar we hebben er ook echt de tijd voor genomen’, vertelt Gea. ‘We wilden iets goeds neerzetten. En bovendien was het een flinke klus, waaraan veel bedrijven hun steentje hebben bijgedragen. Inclusief de gemeente, die het project heeft gesubsidieerd.’
Beide PSD-leden zijn trots op het resultaat. ‘We hebben in ons dorp zoveel moois om te laten zien. We zijn ons daar vaak niet echt van bewust. Soms weten we het ook niet van elkaar. Daarin willen we zeker nog een verbeterslag maken. We hopen met alle initiatieven die er zijn ons dorp nog beter op de kaart zetten. Dedemsvaart mag niet meer ontbreken op de toeristische kaart van de gemeente Hardenberg. We zijn per slot van rekening de op een na grootste kern. Het is de hoogste tijd om ons te laten zien, mensen van buitenaf te inspireren, zodat ze nieuwsgierig worden naar ons dorp en hier ook de omgeving komen verkennen. Want, zeg nou zelf, Dedemsvaart is beslist het bezoeken waard’, zegt Gea overtuigend.
Historisch spektakel
Hoewel de PSD in de omgeving nog veel meer kansen ziet om het dorp als toeristisch gebied verder te ontwikkelen, zijn vooralsnog alle pijlen gericht op de officiële kick off van de Meerpalen Route. Deze staat gepland op vrijdag 15 april. Op zaterdag barst er voor het eerst sinds 2018 weer een historisch spektakel los in Dedemsvaart, waarbij de Baron van Dedem en Mien Ruys geheel in stijl hun entree maken. Wandelaars krijgen een stempelkaart mee en kunnen bij elke meerpaal een stempel halen. Wie een volle kaart inlevert, maakt kans op een ballonvaart boven Dedemsvaart.
‘We nodigen iedereen van harte uit om de Meerpalen Route te komen lopen’, zegt Gea enthousiast. ‘Hoe mooi is het dat we als inwoners ook een stukje van onze eigen historie kennen. Dat we ook nu weer met trots kunnen zeggen: ‘wij wonen in het mooie Dedemsvaart’.’
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Alice Bijker verlegt koers van juf naar spreker bij uitvaarten
‘Je kunt het maar één keer goed doen’
Maar liefst 37 jaar was ze juf, waarvan 19 jaar op basisschool De Ark in Dedemsvaart. Ze sloot als trouwambtenaar ontelbaar veel huwelijken en sinds 2015 is ze regelmatig te horen als spreker bij een uitvaart. Afgelopen zomer gaf ze de zekerheid van het onderwijs op en gaat ze verder als zelfstandig ondernemer. Alice Bijker verlegt haar koers. Op 57-jarige leeftijd. In alle vrijheid gaat ze zich toeleggen op haar functie als spreker bij uitvaarten en alles wat er qua rouwbegeleiding nog op haar pad komt.
Ontstaan vanuit een fascinatie voor rouwadvertenties. Voor de inhoud ervan, de taal en de boodschap die eruit spreekt. Omdat het een verhaal vertelt. Hoe iemand was. Niet allesomvattend, maar wel meer dan een tipje van de sluier. Dat wat de essentie raakt. Bijvoorbeeld of de overledene gelovig was, geloofde in leven na de dood, of er machteloosheid was of juist berusting. Gaandeweg werd ze steeds vaker gevraagd om teksten op te stellen, te spreken of een moment van rouw te begeleiden.
‘Ik doe het grotendeels op gevoel’
‘Natuurlijk heb ik er destijds wel eens over gedacht om spreker te worden op een uitvaart, maar daar bleef het in eerste instantie bij. In deze regio was het heel gebruikelijk dat een dominee of een predikant dat deed’, vertelt Alice. Maar omdat het bloed kruipt waar het niet gaan kan, schreef ze zich in voor een cursus rouwverwerking. Ter inspiratie.
‘Doodgewoon’ heette de cursus. Waar alle facetten van de dood aan bod kwamen en waar ze in aanraking kwam met rauw verdriet. Ze stak er veel van op. Later schreef ze zich in voor ‘Verhalen vertalen’, gericht op het schrijven van levensverhalen. ‘Verder ben ik echt een autodidact. Ik heb nooit echt een specifieke opleiding gevolgd. Ik doe het grotendeels op gevoel.’
‘Het zou niet bij die ene keer blijven’
Maar eens moest toch officieel de eerste keer zijn. Dat moment kwam toen de plaatselijke dominee haar vroeg zijn taak tijdens een rouwdienst over te nemen. Zelf ging hij op vakantie. Bovendien hadden de nabestaanden liever een vrouw. ‘Het was in de eerste week van de zomervakantie. Ik had dus alle tijd. Fijn was dat. Ook de afstand in relatie tot de nabestaanden was fijn, voor dat moment. Het was een bijzondere ervaring, waarvan ik toen wist dat het niet bij die ene keer zou blijven.’
‘Mooi dat ik dit voor haar heb kunnen doen’
Een jaar later overleed haar schoonmoeder. Het was de tweede keer dat ze officieel optrad als spreker. Nu omgeven door veel familie en bekenden. Heel bijzonder vond ze het, dat ze dit voor haar schoonmoeder, voor haar man en haar schoonfamilie kon doen.
‘Wil je dit vaker doen?’ Het was de uitvaartleider in Nieuwleusen die haar, nu zo’n zeven jaar geleden, de grote vraag stelde. ‘Denk er maar eens over.’ Het overviel haar. En ook weer niet. Was dit niet wat ze het allerliefste deed en waarbij ze het meest in haar kracht stond? Waarbij ze van betekenis kon zijn. Zoals ze dat zo goed kon bij een huwelijk. Maar dan nu bij het levenseinde.
Die blonde mevrouw uit Dedemsvaart die zo mooi sprak
‘Ik probeer het gewoon.’ Met die insteek schreef ze zich in bij de Kamer van Koophandel. Met succes. Bijna als vanzelf. Omdat ze indruk had gemaakt. Uitvaartondernemers wisselden onderling haar naam uit. Ze werd onthouden. Als Alice Bijker of als ‘die blonde mevrouw uit Dedemsvaart die zo mooi en duidelijk had gesproken’.
Alice weet uit ervaring hoe belangrijk dat is. Zeker voor mensen op leeftijd. Ook met de rust die ze uitstraalt, maakt ze het verschil. ‘Dat is niet gespeeld. Ik voel me dan ook echt zo. Ik heb mijn verhaal op papier en weet hoe ik het wil brengen. De dagen voorafgaand ben ik soms wat in mezelf gekeerd, bereid ik me voor, ben ik bezig met verwerken om op het moment zelf emotioneel afstand te nemen. Ik pas mijn kleding er ook op aan. Ik stap letterlijk in mijn rol als spreker. Geconcentreerd op het moment. Mijn emoties geparkeerd. Natuurlijk moet ik daarna ook weer ontladen. Dat doe ik thuis. Door lekker te tuinieren of te wandelen. Soms krijg ik de vraag om van de kleding van de nabestaanden iets moois te naaien. Een deken of een tas. Ook daarin vind ik mijn ontspanning.’
‘Mensen komen niet voor niets bij mij’
Vorige maand liep ze een Camino naar Santiago de Compastela. Drie weken ging ze samen met andere pelgrims op pad. Daarvoor moest ze thuis veel afronden en vooral leren loslaten. ‘Dat vond ik best lastig. Ik voel me betrokken. Mensen komen niet voor niets bij mij om te vragen of ik wil spreken. Ik wil dat de aandacht geven die het verdient. Een goed afscheid helpt immers bij een goede rouwverwerking. Ik wil daar alles aan gedaan hebben.’
Ze liet los toen het kon en maakte herinneringen voor het leven. De gastvrijheid die ze onderweg ervoer, liet een diepe indruk op haar achter. Ze genoot van de ontmoetingen, de mooie gesprekken en bovenal de tijdloosheid. Een koffer die zoekraakte, blaren op haar voeten, de moeheid, ze overwon het allemaal en genoot met volle teugen.
‘Je hoeft het niet mooier te maken dan dat het is’
Ze houdt van taal. Dat blijkt uit de manier waarop ze verhalen samenstelt, die ze voordraagt. Een verhaal dat op de uitvaart tot leven komt, moet kloppen tot in de details. Omdat je het maar één keer goed kunt doen. Met haar luisterend oor en haar schrijftalent stelt ze als het ware een levensdocument samen. Of meer. ‘Door jouw verhaal heb ik hem pas leren begrijpen’, vertelde een nabestaande over een overledene met een lastig karakter. ‘Het mooiste compliment dat je kunt krijgen’, glimlacht Alice. ‘Vroeger was het over de doden niets dan goeds. Dat hoeft niet meer. Je hoeft het niet mooier te maken dan dat het is. Als het maar respectvol blijft.’
De ontkerkelijking zorgde ervoor dat ze steeds vaker werd gevraagd. ‘Waar ouders vaak nog wel een band met de kerk hebben, is dat voor de kinderen vaak anders. Als spreker kun je dan toch, in samenspraak met hen, komen tot een passend afscheid. Op die manier bewijs je zowel de overledene als de nabestaanden op een respectvolle manier de laatste eer’, vertelt Alice. ‘Technisch gezien lijkt het spreken op een uitvaart veel op dat van een trouwambtenaar. In beide gevallen bouw je een vertrouwensband op. Alleen bij een uitvaart zijn mensen nóg kwetsbaarder. En dat vergt nog meer zorg en aandacht.’
Met de dood geconfronteerd
Een aantal jaren geleden keek ze zelf de dood in de ogen. Een ongenode gast zette haar leven op z’n kop. Kanker. Ze genas, maar voelde zich lange tijd een kat in een vreemd pakhuis. Wist niet goed hoe ze draad van het leven weer moest oppakken. Sindsdien weet ze nog beter wat verlies is en wat het is om zo plotseling met de dood te worden geconfronteerd. Het zette haar aan het denken. Een ding wist ze zeker. Ze wilde hoe dan ook haar loopbaan bij De Ark goed afsluiten. Daarna was het tijd voor iets nieuws. Een ander pad.
Twee weken geleden nam ze afscheid van haar geliefde basisschool. Als juf, als collega, maar vooral als mens. Ze laat de school, waar ze van betekenis is geweest voor zoveel kinderen voorgoed achter zich. Ze sloot af met een met een sponsorloop voor de Stichting Bliss to Shine. Omdat ze uit eigen ervaring weet hoeveel impact kanker kan hebben op een gezin.
Om op te staan, daar waar ze nodig is
Voor Alice is er een nieuwe tijd aangebroken. Een tijd om zich helemaal te storten op een toekomst, die nog wat onwennig voelt, maar waar ze haar ziel en zaligheid in wil leggen. Hoe zwaar dat soms ook is. Om op te staan, daar waar ze nodig is. Waar verdriet en blijdschap samengaan. Twee uitersten. Als trouwambtenaar en als spreker bij uitvaarten. Daar waar vreugde en verslagenheid het grootste zijn.
Nieuwsgierig naar de website van Alice Bijker? Kijk dan op Afscheid in Woorden.
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Cozies aanwinst voor winkelaanbod Dedemsvaart
Sandra Polhaar: ‘We bieden een compleet plaatje’
‘Een aanwinst voor Dedemsvaart’. ‘Precies wat het dorp nodig heeft’. ‘Een hele mooie toevoeging op het bestaande winkelaanbod’. En: ‘Ongetwijfeld een publiekstrekker voor mensen buiten het dorp.’ Het is een kleine greep uit de reacties, sinds de nieuwe winkel Cozies aan de Julianastraat in Dedemsvaart haar deuren heeft geopend.
Die opening was er dan ook één voor in de boeken. De goodiebags, die klaarstonden voor de eerste 300 betalende klanten, vlogen als zoete broodjes over de toonbank en werden enthousiast ontvangen. ‘Stralend gingen mensen weer naar buiten. Het werd echt enorm gewaardeerd’, vertelt de 49-jarige Sandra Polhaar uit Dedemsvaart. Met een jarenlange financiële achtergrond is zij samen met haar partner Wim Dijk het brein achter de winkel. Desondanks werkt ze het liefst achter de schermen en schuift ze met liefde haar collega’s naar de voorgrond.
‘We hebben alles in huis voor een exclusieve inrichting’
Volgens Sandra zijn het Dinet Ramaker, Rianne Wijnhoud en Kelly Pouwels, die het gezicht vormen van de winkel. ‘Zij zijn de specialisten. Alle eer komt hen toe. Ik ben onwijs trots op hen’, benadrukt ze. De drie dames maken volgens Sandra het verschil met hun deskundigheid, hun creativiteit en hun persoonlijke aandacht. Dinet is interieurstyliste, Rianne en Kelly -op dit moment met zwangerschapsverlof- de bloemstylisten. Sandra zelf vindt het vooral leuk om op de achtergrond alles te regelen, om zo samen de winkel tot een succes te maken. ‘We bieden een compleet plaatje. Daarom zijn we niet alleen voor particulieren interessant, maar ook voor bedrijven. Met onze accessoires en onze expertise hebben we alles in huis voor een exclusieve inrichting van diverse ruimtes.’
De sleutel naar succes
Vijf jaar geleden begonnen als webshop vanuit een magazijn in Dedemsvaart, komt Cozies niet zomaar uit de lucht vallen. Inmiddels is de online shop uitgegroeid tot een populaire webwinkel en worden de producten door het hele land aangeboden bij diverse units van de woonwinkel Loods 5. Een gouden greep dankzij de luxe en toch betaalbare woonartikelen van merken als WoodWick, Zusss en HK Living. Ook de exclusieve kleine kledingmerken als Peppercorn en Menus slaan aan, evenals de stijlvolle sieraden. ‘Eigenlijk bieden we voor elk wat wils. Voornamelijk via social media zijn we groot geworden én dankzij de verschillende platforms die Loods en Fonq ons bieden. Voor ons is die combinatie de sleutel naar succes geweest.’
Ook vanuit het magazijn aan de Moerheimstraat in Dedemsvaart verliep de verkoop vanaf het begin voorspoedig. ‘Waarom begin je niet je eigen winkel in Dedemsvaart?’ Meer dan eens kreeg de Dedemsvaartse onderneemster deze vraag voorgelegd. Uiteindelijk besloot ze, samen met haar partner Wim Dijk van Dijk Natural Collections in Coevorden, de stoute schoenen aan te trekken.
‘Mensen vinden het heerlijk om weer te kunnen winkelen’
Het vinden van een pand was nauwelijks een probleem. Aan de Julianastraat had ze het bijna voor het kiezen. Op de vraag of ze het aandurft in deze crisistijd, knikt ze vol goede moed. ‘Wie niet waagt, wie niet wint. Ik zie niet zo snel beren op de weg’, lacht ze. ‘Bovendien hebben we, dankzij een kleine inkoop en verschillende verkooppunten, een wisselend aanbod, waardoor klanten eerder terugkomen. Vergeet niet dat mensen het heerlijk vinden om weer te kunnen winkelen. Ik denk ook dat sinds de coronatijd mensen veel meer in het dorp blijven. Om me heen hoor ik van bezoekers, dat ze er echt even een uitje van maken. Even lekker snuffelen bij ons, een paar modezaken bij langs om daarna even een hapje en een drankje te doen bij ’t Dorp of De Corner. Leuk toch?!’
Een echt familiebedrijf
Afgelopen zomer, maakte Sandra de tongen van de dorpsbewoners alvast een beetje los met een pop-upwinkel. ‘Eerst de oude spullen opruimen en dan iets nieuws beginnen, dat was het doel. En natuurlijk om de mensen alvast een beetje nieuwsgierig te maken. Dat is gelukt’, lacht ze. ‘Maar veel van mijn klanten wisten het al wel hoor, dat we hier onze nieuwe zaak zouden beginnen.’
Niet alleen Sandra startte haar fysieke winkel, ook de zoon van Wim, Robin Dijk, opende ernaast de deuren van zijn winkel in vrijetijdskleding, wielrennerskleding en BMX-fietsen. ‘Hij is pas 24, maar het is helemaal zijn passie’, licht Sandra toe. ‘Heel gaaf om te zien. Heel fijn ook om zo samen op te trekken. Zo is het echt een familiebedrijf aan het worden.’
Plannen in het verschiet
Ze heeft haar toekomstplaatje al uitgestippeld. ‘We gaan hier lekker aan de slag om deze winkel en tegelijkertijd onze verkooppunten een succes te laten zijn. Het magazijn hebben we meeverhuisd, dus het is fijn om nu alles bij de hand te hebben. Als we alles straks op de rit hebben, zijn we van plan om leuke workshops te geven. Decoratie met stylingadviezen bijvoorbeeld of droogbloemschikken, We hebben allerlei plannen in het verschiet’, belooft Sandra.
Nieuwsgierig naar het aanbod van Cozies. Kijk dan snel op de website.
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Derde editie Strawberry Fields Festival verrassend en professioneel
‘De uitdaging is dit jaar een geoliede machine te zijn’
Wat ooit begon als een creatief idee van een stel enthousiastelingen groeide uit tot een festival dat z’n weerga niet kent. Het Strawberry Fields Festival in Dedemsvaart. De derde editie. Na twee succesvolle edities kon het festival twee jaar niet georganiseerd worden als gevolg van corona. Dit jaar mag het weer. Over een paar weken barst het spektakel los. Met opnieuw verrassende elementen en elke keer een tikkeltje professioneler.
Aan tafel in Lokaal 12 van de Readshop zit Gea van Dijk, het brein en de drijvende kracht achter het festival. Zij zette met het Strawberry Fields Festival Dedemsvaart nog eens extra op de kaart.
Ziel en zaligheid
Het is half negen in de ochtend als ze aan tafel schuift. Nog maar een half uurtje en dan staat ze weer volledig ‘aan’. Een telefoontje hier, een pakketje daar en dan weer terug naar de ‘tekentafel’, dé plek waar al veel ideeën de revue zijn gepasseerd en waar ze die ochtend wordt onderworpen aan een vragenvuur voor indedemsvaart.nl. Het is veel maar Gea stopt er met veel plezier haar ziel en zaligheid in. ‘Ik krijg er energie van. Bovendien leer ik nog elke dag bij’, zegt de bevlogen onderneemster.
Aan het plafond prijken kleurrijke parapluutjes die straks op het Surinaamse plein komen te hangen. Een einde verderop liggen de parasols en kartonnen aardbeien te wachten op een plekje in het gemeentepark. Het is een glimp van alles wat er over een paar weken te bewonderen valt op het festival.
Het hippiesfeertje
Trots pakt Gea haar telefoon erbij en laat ze zien wat er tot nu toe allemaal is bewerkstelligd en bedacht. En dat is nogal wat. Ze heeft paspoppen en torso’s uit een container weten te onderscheppen en kunstenares Mia van der Molen heeft ze met haar artistieke talent festivalproof gemaakt. Het resultaat is verbluffend. ‘Durf te vragen’, is het motto van Gea. Zo vroeg ze een fröbeltante op de streekmarkt om kleurrijke lantaarns te haken, fabriceert een enthousiast bouwteam alles wat nodig is om het festival op te bouwen. Ook De Makelij levert een forse bijdrage met de meest prachtige creaties van hout, stof en borduurwerk. Allemaal materialen die doen denken aan vervlogen tijden, de jaren ’60 waar de hippiestijl hoogtij vierde. ‘Dat is wat we beogen. Het hippiesfeertje oproepen. Niet voor niets heet het festival naar een song van De Beatles, Strawberry Fields Forever’, legt Gea uit.
Ontzettend veel te beleven
De derde editie van het festival belooft opnieuw een groot succes te worden. De organisatie heeft er ontzettend veel zin in en de bezoekers blijkbaar ook, want de kaartverkoop loopt goed. Woon je in Dedemsvaart, dan kun je bij The Readshop een voucher halen voor 5 euro localkorting. ‘We hebben een ontzettend leuk programma voor elkaar gebokst. Grote namen afgewisseld met doorbrekende talenten. We zijn selectief geweest in het eten, zodat we echt ‘good food’ hebben. Veder zijn er de hele dag theateroptredens, een themaplein met hele verrassende acts en natuurlijk een boordevol programma voor de kinderen. Echt een dag voor het hele gezin.’
Dat de ticketprijs hoger ligt dan vorige editie, verklaart ze als volgt: ‘We willen een goed en professioneel festival neerzetten. Cultuur is nou eenmaal niet gratis en alles is duurder geworden. We willen onze plaatselijke bezoekers daarom graag tegemoet komen door ze €5 korting te geven.’
‘Zoveel ideeën’
Gea’s brein werkt het hele jaar overuren. Onderweg laat ze zich inspireren. ‘Als ik aan het rijden ben, op vakantie of in de stad zie ik zoveel dat ook zo goed zou passen op ‘Strawberry’. Ik heb zoveel ideeën, dat mensen om mij heen wel eens gek van me worden. Echt, er zijn nog zoveel leuke dingen die we kunnen doen met bijvoorbeeld kunst. Maar we moeten ook nog iets overhouden voor 2023 en de jaren daarna’, lacht ze.
Lat steeds hoger
En laat nu precies dat haar missie zijn, een festival dat de komende 20 jaar geborgd is. ‘Je zet iets neer en je hoopt dat anderen het stokje over nemen. We zijn klein begonnen en uitgegroeid tot een groot festival. We hopen op vijfduizend man. De uitdaging dit jaar is om een geoliede machine te zijn, zodat alles vlekkeloos verloopt. Die lat komt inderdaad wel steeds hoger te liggen, maar dat mag ook. Het kost echt wel vijf jaar om zo’n festival perfect neer te zetten. Het bestuur en daarmee ook de organisatie worden wordt steeds professioneler, waarbij we ook de vrijwilligers zoveel mogelijk in hun kracht zetten; ze laten doen waar ze goed in zijn. Ruim honderd mensen hebben zich aangemeld als vrijwilliger en daar zijn we onwijs blij mee. Het zegt denk ik ook iets over de sfeer. Mensen vinden het leuk om te helpen in de voorbereidingen en op de dag zelf.’
‘Iedereen is bereid een stapje harder te zetten’
‘Het is zo leuk om met dit festival bezig te zijn’, zegt de Dedemsvaartse. ‘Mijn horeca-achtergrond komt me hierbij erg goed van pas. In die tijd heb ik geleerd hoe belangrijk het is dat je goed zorgt voor je mensen. Niet alleen voor de bezoekers, maar voor alle betrokkenen. Ervoor zorgen dat je een team wordt. Iedereen is bereid een stapje harder te zetten en dat is precies wat we nodig hebben. Cultuur is ook echt mijn ding. Ik heb in het bestuur van De Baron gezeten, van de theatergroep Venividi en natuurlijk zijn boeken evengoed cultuur.’
Met die twee passies, een flinke dosis doorzettingsvermogen en daadkracht heeft ze goud in handen. Ze lacht bescheiden. ‘Misschien wel, maar vlak ook de andere bestuursleden niet uit. Daarin zitten zwaargewichten als het gaat om het organiseren van festivals. Dat hebben we ook nodig.’
Wil je op de hoogte blijven of kaarten bestellen? Kijk dan snel op de website van Strawberry Fields Festival.
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Strawberry Fields Festival
‘Een belevenis om naar uit te kijken!’
Zaterdag 20 augustus is de mooiste dag van het jaar. Tenminste, als het aan de organisatie van Strawberry Fields Festival ligt. Het muziek- en theaterfestival viert dit jaar de derde editie met tal van muzikale acts, allerlei soorten (straat)theater en een talkshow onder leiding van Marcel van Roosmalen. Strawberry Fields Festival heeft opnieuw maar één doel: alle bezoekers, van jong tot oud, een topdag te laten beleven. De intieme setting van het Gemeentepark vormt een mooi contrast met de grootse plannen van de organisatie. Zo is de Haagse band The Kik al bevestigd, net als Mell & Vintage Future, New Cool Collective, DeWolff en Inge van Calkar. In aanloop naar het festival worden nieuwe namen bekend gemaakt via de website en social media.
Gea van Dijk is al sinds het begin betrokken bij de organisatie: ‘Wat is er lekkerder dan een zonnige dag in het park met je favoriete vrienden en kennissen, een drankje in je hand en livemuziek? Op het weer hebben we geen invloed, maar op de rest van de dag wel en daarom hebben we muziek en theateracts, die garant staan voor heerlijk ontspannen middag en een avond waar geen eind aan lijkt te komen.’
Wie behoefte heeft aan hilarisch goed gesprek, schuift aan bij de talkshow Aardbei Vandaag onder leiding van Marcel van Roosmalen. Op volstrekt eigen wijze leidt hij gesprekken met interessante gasten. Wie dat zijn, hoor je in de loop van de komende weken. Mocht je denken dat het Gemeentepark met drie podia en een talkshowtent vol zou zijn, dan heb je het mis. Tal van theateracts zijn op allerlei plekken in het park te vinden. Denk aan akoestische optredens, magie of doe mee met een potje bingo op de Foute Camping, luier in hangmat of slenter over de festivalmarkt Bizar Bazar.
Loop je toevallig met een knorrende maag, dan breng je een bezoekje aan één van de good food pop-up restaurants. Onder anderen local hero’s als Daniel Poolman (bekend van Proefkamer het Reestdal) en Rick de Jonge (bekend van bistro Madeleine in Utrecht) jagen de knagende honger graag uit je lijf. Neem je kinderen mee? Geen probleem: zij zijn graaggeziene gastjes en dus is er ook voor hen genoeg te beleven en te ontdekken! Kinderen tot 7 jaar mogen zelfs gratis het festivalterrein op.
Kaarten (ook de gratis kinderkaarten) kun je bestellen via www.strawberryfieldsfestival.eu
Alice Schipper en Frits van ’t Zandt dragen stokje ’t Dorp over
‘Alle vertrouwen dat het in goede handen is’
Twee nieuwe, maar ook twee vertrouwde gezichten voortaan in ’t Dorp in Dedemsvaart. Na lange tijd van speculaties en geruchten, mag het nieuws dan eindelijk wereldkundig gemaakt worden. Alice Schipper en Frits van ’t Zand geven het stokje per 1 juni over. Alices zusje Daniëlle Schipper en Frits’ neefje Niek van ’t Zand zwaaien vanaf dat moment de scepter in het grandcafé op de hoek van de Julianastraat. Tot grote vreugde van het echtpaar. Vol vertrouwen laten ze na 12 jaar ‘hun kindje’ achter.
‘Ik ben heel dankbaar en blij dat het in de familie blijft. We hebben er toch onze ziel en zaligheid in gestopt. In twaalf jaar tijd hebben we echt iets neergezet op een fantastische plek. We zijn in crisistijd begonnen en we hebben corona overleefd. We zijn heel trots op het succes dat we hebben geboekt. En toch is het nu tijd. Tijd om los te laten’, meent de 56-jarige uitbaatster. Samen met Frits hakte ze een maand of twee geleden, toen de coronaperikelen zo goed als voorbij waren, de knoop definitief door.
‘Tot nu toe voelt geen enkele dag als werken’
Het zat al een tijdje in de pen, maar niet zolang als de geruchten al duren. ‘Ik werd voor corona al gefeliciteerd met de overname’, lacht Niek. ‘Toen was er nog helemaal geen sprake van.’ Sinds twee jaar is hij ‘part of the business’, voornamelijk boven in het café maar ook beneden in het restaurant. Met heel veel plezier. ‘Tot nu toe voelt geen enkele dag als werken’, zegt hij gedreven.
Al toen Niek tien jaar was, in de tijd dat hij Frits nog met ‘oom’ betitelde, werd het eerste zaadje geplant. Onbewust. Bij het helpen met de kabels trekken onder de vloer. ‘Ik was de enige die in de kruipruimte paste’, lacht hij. Sindsdien is hij een trouwe bezoeker. Met zijn achtergrond als retail manager en een flinke dosis enthousiasme is hij volgens Alice en Frits ‘the man for the job’.
Wens gaat in vervulling
Ook Daniëlle is vanaf het eerste uur bij het grandcafé betrokken. Al had ze toentertijd totaal geen ervaring in de horeca. Ze sprong vooral bij als manusje van alles. Gaandeweg maakte ze zich onmisbaar en een jaar later trad ze officieel in dienst. Toen haar zus en zwager een balletje opgooiden om ’t Dorp over te nemen, wist ze niet wat haar overkwam. Een grote wens ging in vervulling. Voor Niek gold hetzelfde. Beiden kunnen hun geluk niet op.
Met een groot hart voor de zaak zetten ze het grandcafé voort. Volgens het huidige concept. Bevlogen als hij is, wil Niek wel nog wat meer inspelen op de behoefte van de jeugd. Onder andere door een tweede dartteam in het leven te roepen en de voetbal te sponsoren. ‘We gaan leuke dingen doen’, belooft hij. ‘Ik heb er mega veel zin in.’
‘Loslaten blijft moeilijk’
Frits, inmiddels 62, en Alice zijn blij met de frisse blik van hun opvolgers. ‘Ze gaan ons werk voortzetten en wij gaan eerst eens een jaartje niets doen. Genieten van de zomer. Thuis de boel opknappen, zoals de keuken en de tuin. Dingen doen die altijd zijn blijven liggen. Hobby’s genoeg. Lekker knooien in de schuur’, glimlacht Frits. ‘En ik word oma’, vertelt Alice stralend. ‘In augustus. Daar verheugen we ons enorm op. En ja, dat is wel wat uiteindelijk de doorslag heeft gegeven. Toen bleek dat mijn dochter Nikki zwanger was, zei Frits: ‘Als je wilt stoppen, moet je het nu doen.’ Ik heb daar best wel even over na moeten denken. Het blijft toch moeilijk om dit alles zomaar los te laten. Tot het moment dat ik Daniëlle en Niek weer zag. Toen wist ik het. Ik zag dat ze er klaar voor waren. Dat het bij hen in goede handen is. Alle vertrouwen. Absoluut.’
De kop d’r voor
Alice kijkt heel tevreden terug op de afgelopen jaren. Ondanks dat ze ook tegenslagen heeft gekend. Niet bij de pakken neerzitten en de kop d’r voor. Dat is haar motto. ‘Je leeft maar een keer en als het niet goed uitpakt, is het een goede leerschool geweest. Dat is mijn instelling. Gewoon doen!’, benadrukt ze. ‘Ik vind het geweldig dat mensen ons hebben weten te vinden en dat ze altijd terugkomen. Ik ben nog elke dag heel dankbaar dat het zo’n succes is geworden.’
Op de vraag wat het geheim is van ’t Dorp neemt Niek het woord. ‘De laagdrempeligheid en de gemoedelijkheid. Zowel beneden als boven. Het is hier altijd gezellig, altijd levendig. En natuurlijk de sfeer. Anders dan anders. Authentiek.’
Aan de goede kant van de bar
Hoewel het afscheid met rasse schreden naderbij komt, het achtkoppige team hen uitgebreid zal uitzwaaien en Frits en Alice voortaan alleen nog aan de goede kant van de bar zitten, blijven ze stand-by voor advies en ondersteuning. ‘Tuurlijk mogen ze altijd op ons terugvallen. Graag zelfs. Daarvoor zijn we familie toch?’, besluit Alice.
Wil je op de hoogte blijven van de ontwikkelingen bij ’t Dorp, volg het grandcafé dan via de socials.
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Bestuursleden kijken terug op halve eeuw Dedemsvaria
‘Als het langs de waterkant bruist, is het voor mij goed’
Vijftig jaar Dedemsvaria. Wie is er niet groot mee geworden. Ontstaan in een tijd dat er veel stille armoede was en dat op vakantie gaan voor veel mensen geen vanzelfsprekendheid was. Nu, een halve eeuw later, is de feestweek nog altijd springlevend, ondanks dat er door de jaren heen activiteiten noodgedwongen zijn gesneuveld. Van, voor en door Dedemsvaart. Dat is en blijft volgens de organisatoren het motto. Met natuurlijk tijdens dit jubileumjaar, hoe kan het ook anders, wederom een Rozenkoningin en twee hofdames.
Het initiatief kwam in 1971 van VVV Reestdal en de Dedemsvaartse Middenstand Centrale. Zij bliezen het evenement, dat ook voor de Tweede Wereldoorlog al had bestaan, definitief nieuw leven in. In een tijd waarin het inzamelen van sponsorgeld voor de feestweek, die uiteindelijk een lange traditie zou kennen, nauwelijks moeite kostte.
‘Tradities zijn er om in ere te houden’
Anno 2022 is dat toch wel een iets ander verhaal. Bestuurslid Henry van Straten, en een van de bestuurders van het eerste uur, Jan Bredenoort, blikken samen aan de koffietafel bij Brasserie De Corner terug en durven toch ook gewoon vooruit te kijken. ‘Ik geloof er absoluut in dat er ook een honderdste editie komt. Een eeuwfeest’, zegt Henry opgetogen. ‘Tradities zijn er om in ere te houden. Toch?’
‘Als je precies doet wat ik doe, komt alles goed’
Henry, die omwille van zijn gezondheid, na de eerstvolgende editie alleen nog achter de schermen meedenkt, begon in 2003 als commentator van het spijkerbroekhangen en is altijd gebleven. In 2007 kwam de oud-marinier in het bestuur en tot 2019 bulderde zijn stem over zo’n beetje alle festiviteiten van de Varia. Van Jan Bredenoort kreeg hij toen hij toetrad tot het bestuur één ‘belangrijke’ opdracht: ‘Als je precies doet wat ik doe, komt alles goed’, luidde het devies van de langstzittende bestuurder. Beide mannen lachen hartelijk om de anekdote. Toch was er ook een keerzijde. Beiden kregen vlak na elkaar een hartinfarct. Of het aan de haring lag, die traditiegetrouw mee werd genomen naar de bestuursvergaderingen, weten ze niet. Veel belangrijker vinden ze de band die ze sindsdien hebben opgebouwd. Mede dankzij het revalidatietraject dat ze samen zijn ingegaan. Een vriendschap voor het leven, vol met mooie herinneringen en doorspekt met de nodige humor.
Nog altijd even betrokken
Jans historie gaat iets verder terug dan die van zijn compagnon. Al in 1974 betrad hij het bestuur. Hij ‘regeerde’ vanaf dat moment mee met de oprichters van het eerste uur, Henk Haverkort, Bart Bakker, Geert Kremer en Anton Jonker. Zijn glorietijden kende hij samen met wijlen Mary Hulleman, en Wim van der Graaf en met Johan Veenstra. Die tijd ligt inmiddels ver achter hem. Tien jaar geleden droeg hij het stokje over. Het was geen afscheid, want betrokken is hij nog steeds. En hoe. Tot op de dag van vandaag neemt hij nog altijd de populaire autorodeo, de 24-uursvismarathon, en de viswedstrijden voor de senioren en de jeugd voor zijn rekening.
Het unieke karakter van de Dedemsvaria, zes dagen feest, staat nog steeds overeind, vinden beide heren. Alhoewel het steeds moeilijker wordt om de dagen op een leuke manier gevuld te krijgen, zonder dat het al te veel geld kost. ‘Alles was altijd gratis en nog steeds proberen we zoveel mogelijk kosteloos aan te bieden. En toch ontkomen we er niet aan om af en toe inschrijfgeld te vragen of entreegeld voor het eindfeest. Ook al gaat het maar om kleine bedragen. De tijd dat de sponsoren zich stonden te verdringen om een bijdrage te leveren, is allang voorbij. Bovendien is alles duurder dan ooit, zeker ten opzichte van 2019, voor corona. We moeten dus nog inventiever zijn om een leuk programma aan te bieden. Maar ik denk zeker dat dit gelukt is voor deze 50e editie’, zegt Henry trots.
Rode draad van de feestweek
Blij is de stichting met organisatoren die zelf het heft in handen nemen. Zoals dat bijvoorbeeld gebeurt bij de Varia Run, de klassieke motoren op het Kalkoventerrein, de autorodeo en sinds dit jaar ook bij de muziekavonden. De gezamenlijke horeca en de Stichting Dedemsvaria hebben namelijk besloten de handen ineen te slaan. ‘Het zijn de evenementen waarmee de feestweek valt of staat. Vier of vijf dagen een braderie kunnen we al lang niet meer in de benen houden. Bovendien is het vandaag de dag niet eenvoudig om vrijwilligers te vinden, die hun steentje willen bijdragen. Daarom hebben we al die eigen initiatieven hard nodig en die ondersteunen we dan ook waar we kunnen. Samen met de waterspelen, de kermis, de kinderdag en het eindfeest vormen ze elk jaar weer de rode draad van de feestweek.’
Zonder waterspelen geen Dedemsvaria
Op de vraag wat hem van de afgelopen 47 jaar het meest is bijgebleven, hoeft Jan niet lang na te denken. ‘Er zijn zoveel mooie momenten. Maar de taptoe, met het vuurwerk springt er wel uit’, zegt hij glunderend. ‘Wat een spektakel’, verzucht hij. ‘Er kwam zo’n drieduizend man op af, allemaal naar het sportpark. En die eindfeesten, die waren toch ook altijd weer een succes hoor.’ Henry valt hem bij. ‘Voor mij zijn het toch wel de waterspelen. Zonder waterspelen geen Dedemsvaria wat mij betreft. Als ik al die ouders en kinderen langs de waterkant zie staan en het bruist, dan is het voor mij goed.’
‘De themafeesten sloegen ook altijd aan’, weet Jan nog. ‘Het countryspektakel op terrein Beukeveld bijvoorbeeld. Van heinde en ver kwamen de dansers naar Dedemsvaart, en o ja, die Amsterdamse dag en het Middeleeuwenfeest. Stuk voor stuk een grandioos succes. Herinner je je ook nog het Caraïbische feest bij het oude gemeentehuis? We hadden op duizend man gerekend, maar we kregen het dubbele aantal bezoekers. De muntjes raakten halverwege de avond op en om elf uur was ook het bier op. We moesten alle zeilen bijzetten om die avond in goede banen te leiden. Prachtig.’
Ballonnen maken plaats voor stuiterballen
Met het Timmerdorp en aansluitend het kinderpannenkoekenfeest, sinds een aantal jaren vast onderdeel van de Dedemsvaartse feestweek, gooide de stichting hoge ogen bij de basisschooljeugd. Twee dagen bouwen aan een eigen huis onder begeleiding van timmerexperts. Een schot in de roos, waarvoor veel kinderen zich al vroeg in het jaar opgeven. Deze keer overigens niet op de hoek van de Julianastraat en de Langewijk, maar op de parkeerplaats van het Zeven Linden College. Het ballonnenfestijn krijgt eveneens een ietwat andere invulling. Als gevolg van nieuwe regelgeving, maken tijdens de openingsceremonie de ballonnen plaats voor zeshonderd stuiterballen, die uit de lucht komen vallen. Voor de vinders van de gouden, zilveren en bronzen bal is er een leuke prijs.
Mysteryguests op de zaterdagavond
Henry is enorm blij dat het de Stichting Dedemsvaria is gelukt om ter ere van de uitgestelde 50e editie, zo’n mooi programma samen te stellen. Met activiteiten als een zomercarnaval, beachfootball, een brandweerdemonstratie, een agrarische dag, Dedemsvaria on Wheels, een formule 1 simulator, een BMX pumptrac, korendag en als afsluiter de band The Euros, kan wat de bestuurder betreft, de 50e feestweek al niet meer stuk. ‘Speciaal voor dit jubileum hebben vier ondernemers nog een verrassing in petto. Twee mysteryguests op de zaterdagavond. Spannend dus! Houd onze vernieuwde website in de gaten. Daar staat alles op over onze mooie feestweek.’
Benieuwd naar het hele programma van de 50e Dedemsvaria? Kijk dan op de vernieuwde website, op Facebook of op Instagram.
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
CDA’er Harold Mijnheer gaat voor lokaal haalbare stappen
‘Beloof geen zaken die je niet waar kunt maken’
Geef de inwoners realistisch vertrouwen en beloof geen zaken die je niet waar kunt maken. Lokaal haalbare stappen zetten, die van toegevoegde waarde zijn voor wonen, leven en werken. Wees daarnaast altijd een benaderbaar aanspreekpunt. CDA’er Harold Mijnheer uit Dedemsvaart windt er geen doekjes om. Dit is de manier waarop hij hoopt zijn kiezers te inspireren. Aan INDedemsvaart.nl vertelde hij zijn verhaal, aan de hand van de inmiddels bekende twaalf persoonlijke vragen.
- Naam: Harold Mijnheer
- Woonplaats: Dedemsvaart
- Leeftijd: 54 jaar
- Partij: CDA Hardenberg, 5e op de lijst
Twaalf persoonlijke vragen aan Harold Mijnheer
- Wat wil jij beteken voor de gemeente Hardenberg en voor Dedemsvaart in het bijzonder?
- Goedkope woningen bouwen voor starters
- Investeren in uitbreiding van kleinschalige bedrijventerreinen
- Behoud of uitbreiding van de aanwezige agrarische sector in onze gemeente
- Als partij mee participeren in dorpsvisies
- Vermindering van bureaucratie en de afstand verkleinen tussen burger en gemeente
- Wie of wat inspireert jou?
Niet iemand specifiek, maar met name personen die zich inzetten, waarmaken en doen wat ze zeggen en beloven en bovendien eerlijk en oprecht zijn.
- En hoe hoop jij de kiezers te inspireren?
Geef de inwoners realistisch vertrouwen en beloof geen zaken die je niet waar kunt maken. Lokaal haalbare stappen zetten, die van toegevoegde waarde zijn voor wonen, leven en werken. Wees altijd een benaderbaar aanspreekpunt.
- Wat is je lievelingsboek? (film mag ook)
Ik lees in vakanties vaak boeken over de Tweede Wereldoorlog en naar films als de The Green Mile en The Shawshank Redemption kan ik eindeloos kijken.
- Als je zelf een boek zou mogen schrijven, waar zou dat dan over gaan?
Ik neig naar de Tweede Wereldoorlog omdat daar nog zoveel over te vertellen is en dat nooit vergeten mag worden, maar ik heb ook boeken gelezen over het presidentschap van Amerika. Dat zou ook een inspiratie kunnen zijn voor een boek. Overigens heb ik niet die ambitie…
- Welk hoofdstuk in je leven zou je nog eens over willen doen?
Niet, ik ben uitermate tevreden over mijn levensverloop.
- Hoe wil jij geschiedenis schrijven? Oftewel, hoe wil jij herinnerd worden?
Ik ben niet iemand die de geschiedenisboeken in zal gaan. Ik doe al jarenlang vrijwilligerswerk en zie een nieuwe uitdaging in de politiek. Het zou mooi zijn als ik herinnerd word met betrekking tot iets wat ik vanuit mijn vrijwilligerswerk of raadslid heb bereikt.
- Waar mogen we jou midden in de nacht voor wakker maken?
Nergens.
- Wat is jouw grootste ergernis?
Onrecht in de meest brede zin van het woord. Of het nu gaat om personen of zaken, aan onduidelijkheid en leugens erger ik mij. Al heb ik wel in al die jaren geleerd, dat je er niet veel invloed op kunt hebben.
- Heb je ooit een moment gehad dat je het liefst door de grond wilde zakken?
Ik kan mij zo geen gênant moment herinneren, waarin ik in ernstige verlegenheid ben gebracht.
- Waar ben je trots op?
Mijn gezin en op hetgeen wat ik tot nu toe in mijn leven heb gedaan en bereikt. Daar heb ik een voldaan gevoel over.
- Is er een plek in onze gemeente waar je het liefst naartoe gaat? En daarbuiten?
Balkbrug is mijn geboorteplaats en daar voel ik mij sociaal nog erg bij betrokken. De Ommerschans, het Heuveltjesbos en het Reestdal zijn prachtige gebieden in onze gemeente. Daarnaast loop ik altijd op zondagen door Dedemsvaart-Zuid en de Kotermeerstal met onze hond. Buiten beide dorpen moet ik nog veel ontdekken in onze gemeente…
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Mieke Overvliet (GroenLinks) luistert goed naar haar omgeving
‘Prachtig om te zien hoe actief betrokken Dedemsvaarters zijn’
Goed naar je omgeving luisteren. Volgens de 29-jarige Mieke Overvliet uit Dedemsvaart is dat essentieel in de politiek. Ze staat als vierde genoteerd op de kandidatenlijst van GroenLinks en wil het verschil maken op het gebied van een duurzame en groene omgeving. Haalbaar voor iedereen, dus ook voor de lagere inkomens. Benieuwd naar de antwoorden op de persoonlijke vragen die we haar stelden? Lees dan snel verder.
- Naam: Mieke Overvliet
- Woonplaats: Dedemsvaart
- Leeftijd: 29
- Partij: GroenLinks, 4e op de lijst
Twaalf persoonlijke vragen aan Mieke Overvliet
- Wat wil jij beteken voor de gemeente Hardenberg en voor Dedemsvaart in het bijzonder?
Natuurlijk wil ik, net als vele anderen die zich verkiesbaar stellen, iets goeds doen voor de gemeente Hardenberg en Dedemsvaart in het bijzonder. Daarbij is het belangrijk goed naar je omgeving te luisteren! Zo geven veel inwoners aan dat ze graag wonen en werken in een schone en groene omgeving. Daarom zet ik me graag in om onze huizen en industrie schoner en duurzamer te krijgen, lokaal groene energie op te wekken, minder van gas afhankelijk te zijn en meer ruimte te bieden aan groen en natuur. GroenLinks wil dit soort dingen voor iedere burger haalbaar maken, dus ook de mensen die leven van een lager inkomen!
- Wie of wat inspireert jou?
Ik word geïnspireerd door vele mensen om mij heen om veel verschillende manieren: het is prachtig om te zien dat veel Dedemsvaarters actief betrokken zijn bij ons dorp en iets doen voor de samenleving, natuur, verenigingsleven enzovoort.
- En hoe hoop jij de kiezers te inspireren?
Door zelf ook iets goeds te doen! Dat kan op kleine manieren in het dagelijks leven, zoals die ene persoon die wat eenzaam is eens bezoeken of een appje sturen of je tuin in het najaar geschikt maken voor de egeltjes. Maar in de gemeenteraad zou ik die sociale en groene initiatieven ook heel graag in het ‘groot’ uitvoeren.
- Wat is je lievelingsboek? (film mag ook)?
The Last King of Scotland
- Als je zelf een boek zou mogen schrijven, waar zou dat dan over gaan?
Mijn collega-dierenartsen en ik grappen wel eens dat we makkelijk een boek met anekdotes over ons werk kunnen vullen. De patiënten, baasjes en verhalen verschillen telkens weer van elkaar en dat maakt elke dag weer leuk en afwisselend. Misschien komt dat boek er nog wel eens!
- Welk hoofdstuk in je leven zou je nog eens over willen doen?
Mijn studietijd in Utrecht en Maastricht was geweldig, die wil ik nog wel eens herbeleven
- Hoe wil jij geschiedenis schrijven? Oftewel, hoe wil jij herinnerd worden?
Als iemand die iets voor een ander (of anderen) heeft kunnen betekenen
- Waar mogen we jou midden in de nacht voor wakker maken?
Voor snacks uit de airfryer hahaha! Of voor een spoedgeval van een dier, dan ben ik ook zo m’n bed uit.
- Wat is jouw grootste ergernis?
Mensen die negatieve vooroordelen over iets of iemand hebben. Zo zonde!
- Heb je ooit een moment gehad dat je het liefst door de grond wilde zakken?
Haha ja maar die hou ik geheim 😉
- Waar ben je trots op?
Op wat de superleuke, jonge, gemotiveerde fractie GroenLinks Hardenberg allemaal wil bereiken!
- Is er een plek in onze gemeente waar je het liefst naartoe gaat? En daarbuiten?
Ik vind de kern van Dedemsvaart geweldig om lekker te winkelen, te lunchen of te borrelen met vrienden. Daarnaast ga ik graag met de fiets of te paard de natuur in!
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Arsanio Wiet (PvdA) weet hoe de hazen lopen
‘Ik voel me als een vis in het water in de lokale politiek’
Als het aan Arsanio Wiet ligt, komen er extra voorzieningen op recreatieplas De Kotermeerstal. Als gemeenteraadslid weet hij inmiddels hoe de hazen lopen en hij wil er dan ook alles aan doen om de Dedemsvaartse belangen onder de aandacht te brengen. Exclusief voor INDedemsvaart.nl vertelde hij zijn verhaal als mens achter de politicus.
- Naam: Arsanio Wiet
- Woonplaats: Het o zo mooie Dedemsvaart
- Leeftijd: 53
- Partij: PvdA
Twaalf persoonlijke vragen aan Arsanio Wiet
- Wat wil jij betekenen voor de gemeente Hardenberg en voor Dedemsvaart in het bijzonder?
Ik wil dat Dedemsvaart zeker is van mijn betrokkenheid. Ik wil laagdrempelig blijven en in gesprek blijven met de inwoners om te weten welke onderwerpen er spelen. Ik ben mij steeds meer als een vis in het water gaan voelen in de lokale politiek. Door te weten ‘hoe de hazen lopen’ zorg ik ervoor dat de Dedemsvaartse belangen de aandacht krijgen die zij verdienen in de gemeenteraad.
- Wie of wat inspireert jou?
Er zijn veel mensen die mij inspireren. Zij vormen mij tot wie ik nu ben. Van collega’s, commandanten, vrienden, inwoners van Dedemsvaart, familie tot aan mijn gezin.
- En hoe hoop jij de kiezers te inspireren?
Door een goede campagne te voeren en de kiezers te vertellen wat ik de afgelopen vier jaren heb kunnen betekenen. De afgelopen vier jaren heb ik mij vol ingezet om aandacht te vragen onderwerpen die in Dedemsvaart spelen. Met de kennis die ik de gemeenteraad heb opgedaan, heb ik de Dedemsvaartse organisaties wegwijs gemaakt in hoe zij het beste hun ideeën of onderwerpen onder de aandacht van de gemeente kunnen brengen.
- Wat is je lievelingsboek? (film mag ook)
De filmreeks van Lord of the Rings of Game of Thrones vind ik het einde.
- Als je zelf een boek zou mogen schrijven, waar zou dat dan over gaan?
Over mijn militaire diensttijd in Suriname en Nederland.
- Welk hoofdstuk in je leven zou je nog eens over willen doen?
Als het kon zou ik graag mijn schooltijd over willen doen. Ik kan redelijk goed leren, maar heb er niks mee gedaan. Ik ben tevreden met wat ik heb en heb bereikt, maar terugkijkend vind ik dat ik veel meer had kunnen bereiken. Kortom, ik heb mezelf toen tekortgedaan.
Hoe wil jij geschiedenis schrijven? Oftewel, hoe wil jij herinnerd worden?
Ik denk eerlijk gezegd niet aan geschiedenis schrijven. Ik ben gewoon mezelf en behandel mensen zoals ik zelf behandeld wil worden.
Waar mogen we jou midden in de nacht voor wakker maken?
In geval van nood mag je mij altijd wakker maken. Geen nood? Mij niet bellen! 😊
- Wat is jouw grootste ergernis?
Verdrietige mensen, niet betrokken mensen, onrecht en discriminatie. In de breedste zin van het woord, dus ook discriminatie op bijv. religie of geslacht.
- Heb je ooit een moment gehad dat je het liefst door de grond wilde zakken?
Jazeker, tijdens een militaire missie in Irak in 2016 gebeurde er iets met mijn pistool. Dit was geheel aan mijzelf te wijten. Ik heb mij toen dusdanig voor mijn actie geschaamd tegenover mijn collega’s dat ik wel door de grond kon zakken.
- Waar ben je trots op?
Ik ben er trots op dat ik in het algemeen Nederland en Hardenberg en Dedemsvaart in het bijzonder kan dienen als militair, gemeenteraadslid en organisator van diverse evenementen in Dedemsvaart.
- Is er een plek in onze gemeente waar je het liefst naartoe gaat? En daarbuiten?
Ik ga graag naar het centrum van Dedemsvaart en naar recreatieplas Kotermeerstal. Voor wat de Kotermeerstal betreft: als ik weer in de gemeenteraad kom, wil ik me daarom inzetten voor goede inclusieve sanitaire voorzieningen, het onderhoud van het strandzand, kleedruimtes voor het zwempubliek en horecamogelijkheden.
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Marjo de Greef (D66) zet zich in voor levendige samenleving
‘Het algemeen belang is vaak niet het belang van iedereen’
Marjo de Greef uit Dedemsvaart, tweede kandidaat op de verkiezingslijst van D66, streeft naar een open en eerlijke politiek. En hoewel ze het niet altijd met haar eens was, heeft ze bewondering voor de manier waarop Angela Merkel als vrouwelijke leider haar bijdrage heeft geleverd. Aan INDedemsvaart vertelde ze aan de hand van twaalf persoonlijke vragen haar verhaal. Evenals Gerrit Hartholt uit Dedemsvaart en Manon Toonen uit Balkbrug.
- Naam: Marjo de Greef-Moes
- Woonplaats: Dedemsvaart
- Leeftijd: 61
- Partij: D66, 2e op de lijst
Twaalf persoonlijke vragen aan Marjo de Greef
- Wat wil jij beteken voor de gemeente Hardenberg en voor Dedemsvaart in het bijzonder?
Ik zou graag een open en eerlijke politiek willen bereiken. Met daarin duidelijk een tijdig adviserende rol voor de inwoners, zodat de politiek een goede belangenafweging kan maken en het besluit goed kan uitleggen.
Ik ga mij inzetten voor een levendige Dedemsvaartse samenleving , waarin ieder op zijn eigen wijze een steentje aan kan bijdragen. Dat betekent dat Dedemsvaart haar eigen identiteit moet kunnen ontwikkelen en daarop moet inspelen met geschikte woningen, werk, onderwijs , sport, cultuur en ook al is het maar miniem, haar steentje kan bijdragen met betrekking tot het klimaat
- Wie of wat inspireert jou
Niet per se één persoon, maar als ik maar een stukje over mag/kan brengen van de boodschap van Mandela, dan zou ik heel blij zijn. Hoewel ik het politiek niet altijd met haar eens was, vind ik Angela Merkel een goed voorbeeld van hoe je als vrouw in de politiek je bijdrage kunt leveren.
- En hoe hoop jij de kiezers te inspireren?
Door open en eerlijk te zijn over onder andere dat het algemeen belang vaak niet het belang van iedereen is. Daarnaast om meer vertrouwen te geven aan mensen.
- Wat is je lievelingsboek? (Film mag ook)
De graaf van Monte Cristo van Alexandre Dumas. Het boek gaat over hoe mensen hun rijkdom en status ten koste van iemand anders willen handhaven/uitbreiden en de “wraak” daarop. Vooral hoe de puzzelstukjes in elkaar vallen vind ik bijzonder mooi om te lezen.
- Als je zelf een boek zou mogen schrijven, waar zou dat dan over gaan?
Ik zou een boek willen schrijven over het onvermogen van mensen om met macht om te gaan. En dat macht, volgens mij, zou moeten bestaan uit verantwoordelijkheid die je draagt voor welvaart en welzijn van andere mensen.
- Welk hoofdstuk in je leven zou je nog eens over willen doen?
Geen enkel hoofdstuk. Ik ben tevreden met de hoofdstukken van mijn leven, zoals die op dit moment zijn geschreven met alle ups en downs. Mijn gezegde: ‘Als er geen dalen zijn , dan kan je ook geen bergen beklimmen’.
- Hoe wil jij geschiedenis schrijven? Oftewel, hoe wil jij herinnerd worden?
Ik zou graag vooral door mijn gezin herinnerd willen worden als liefdevol, eerlijk persoon die oog heeft voor de ander.
- Waar mogen we jou midden in de nacht voor wakker maken?
Eigen gemaakte groentesoep, zoals mijn moeder ze vroeger maakte.
- Wat is jouw grootste ergernis?
Dat mensen niet eerlijk zijn en dat mensen zo snel (negatief) oordelen over anderen, zonder hun verhaal te kennen. Helaas niets menselijks is mij ook vreemd, maar ik probeer niet te snel te oordelen en naar mate ik ouder word gaat mij dat steeds beter af.
- Heb je ooit een moment gehad dat je het liefst door de grond wilde zakken?
Toen ik 18 was , lang geleden dus, werkte ik als enige jonge meid op de administratie van een grote garage. Er lag in die winter heel veel sneeuw en ik moest dus regelmatig aan een sneeuwballengevecht met mannelijke collega’s geloven. Ik dacht slim te zijn door mij buiten naast de deur met een arm vol sneeuw op te stellen en deze op een collega te gooien, zodra die naar buiten kwam. Helaas voor mij was die dag de directeur van Opel Nederland op bezoek. Hij kwam het eerst naar buiten en kreeg van mij de volle laag. Gelukkig nam hij het goed op, maar op dat moment kon ik wel door de grond zakken. Nu zou ik er hartelijk om kunnen lachen. Dat is het voordeel van ouder worden. Je kunt beter relativeren.
- Waar ben je trots op?
Op onze 3 dochters , die ieder op hun eigen manier en met respect voor elkaar en anderen hun plek in de samenleving innemen.
- Is er een plek in onze gemeente waar je het liefst naartoe gaat? En daarbuiten?
Het Reestdal vind ik schitterend bij elk weertype en is bij elk jaargetijde supermooi.
De bergen in het Zillertal in Oostenrijk hebben mijn hart gestolen, vanwege de rust die je er nog kunt vinden en vanwege het besef dat je als mens dan toch maar heel klein en nietig bent.
Ook Gerrit Hartholt uit Dedemsvaart en Manon Toonen uit Balkbrug hebben zich verkiesbaar gesteld. Benieuwd naar hun verhalen? Klik dan op de onderstaande linkjes.
Twaalf persoonlijke vragen aan Gerrit Hartholt, 5e op de lijst
Twaalf persoonlijke vragen aan Manon Toonen uit Balkbrug, 6e op de lijst
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
