Verhalen
Op INDedemsvaart schrijven we verhalen met impact. Verhalen waar de Dedemsvaarters zich in herkennen, die inspireren, die betekenis geven en die verbinden. Verhalen, waaruit blijkt dat we omzien naar elkaar, dat we met elkaar een gezonde ambitie hebben, kansen benutten, dat er saamhorigheid en is en waaruit blijkt hoe trots we eigenlijk zijn op ons dorp en alles wat daarmee samenhangt. Waarmee we laten zien dat we als krachtige kern belangrijk zijn voor de groeigemeente Hardenberg en dat Dedemsvaart een van de uithangborden is van de meest toegankelijke gemeente van Nederland. Dat we niet alleen keihard werken om dat vast te houden, maar dat we ons juist extra willen inzetten om dat beeld te verstevigen.
Met INDedemsvaart onderstrepen we de kracht van de Dedemsvaartse samenleving. Als onderdeel van de gemeente Hardenberg en de kracht van gewoon doen en durven doen.
Hema Dedemsvaart werkt ondanks lockdown op volle kracht
Rita Goeman put kracht uit warm contact met klanten
Geen enkele lockdown krijgt haar eronder. Rita Dijsselhof-Goeman, het gezicht van Hema Dedemsvaart heeft samen met haar man Eric en het hele Hema-team vanaf dag één de schouders eronder gezet. ‘Natuurlijk gaat het ons ook niet in de koude kleren zitten, maar we hebben eigenlijk geen moment bij de pakken neergezeten’, vertelt ze tussen de bedrijven door.
Ook nu in de tweede lockdown zijn de medewerkers op volle kracht aan het werk om zoveel mogelijk mensen te kunnen bedienen via het lokale click & collectsysteem. ‘Via Whatsapp’, licht Rita toe. ‘Click & collect is landelijk, maar meteen al tijdens de vorige lockdown hebben we ons mobiele nummer onder de aandacht gebracht, zodat klanten ons kunnen appen.’
‘We konden nu sneller de draad weer oppakken’
‘Vorig jaar bruisten we van de ideeën. We wilden onder geen beding het hoofd laten hangen. We hadden toen natuurlijk niet verwacht dat de lockdown tot maart zou duren. Ik hoop ook echt dat z’n lange periode ons dit keer bespaard blijft’, verzucht de Dedemsvaartse onderneemster. ‘Hoewel de tweede lockdown ons min of meer overviel, konden we nu wel sneller de draad weer oppakken. We hebben meteen ons Whatsapp-systeem in ere hersteld. Dat werkte de eerste keer prima. Via de website kan ook gebak besteld worden. Dat kan nu gelukkig wel weer.’
‘We merken dat de klanten ons goed gezind zijn’
Het systeem van de Hema is eenvoudig. Klanten plaatsen een bestelling via de app, sturen een screenshot van een product, de Hema-medewerkers verzamelen de spullen of doen met behulp van foto’s een suggestie voor een alternatief als iets niet voorradig is. ‘We merken dat de klanten ons goed gezind zijn en openstaan voor onze oplossingen. Dat is fijn, want wij streven naar blije klanten. Dat maakt ons ook blij’, lacht Rita. Het warme klantencontact is volgens haar zonder twijfel de kracht van lokaal kopen. ‘We hopen op deze manier onze klanten vast te houden en nog eens extra de meerwaarde van lokaal kopen aan te tonen.’
‘We zijn nu veel meer bezig met randzaken’
Hoewel de verkoop in de lockdown een pittige opdracht is, is ze al lang blij dat klanten nu gewoon hun producten aan de deur mogen komen afhalen. ‘Dat scheelt behoorlijk. Vorig jaar bezorgden we alles. Dat doen we nu alleen als iemand niet in staat is om naar de winkel te komen. Desondanks zijn we er de hele dag druk mee. De routine ontbreekt. We zijn nu veel meer bezig met randzaken.’
‘Mensen zijn blij met een vertrouwd gezicht’
Het contact via de app en aan de deur verloopt gemoedelijk. ‘Mensen zijn blij zijn met een vertrouwd gezicht. Via de app gooien we er af en toe een bericht van onszelf tussendoor met hier en daar wat humor. Zo houden we het, ondanks deze lastige tijd, luchtig. Voor onze klant, maar ook voor onszelf. Veel klanten steken ons een hart onder de riem. Dat doet ons goed. Klanten gunnen het ons echt. En ja, daar doe je toch voor!’
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Dagbesteding en beleving hand in hand bij Dina’s Plus
‘We zorgen dat onze medewerkers zich nodig voelen’
Dina’s Plus. Een streekwinkel en een belevingswinkel. Eerlijk en puur. In coronatijd gevestigd aan de Julianastraat, in het voormalige pand van Oosterom Mode. Verrassend en verfrissend, met hart voor mens en hart voor de streek. Een verlengstuk van Dina’s Fellow aan de Moerheimstraat en opnieuw een knap staaltje werk van de familie Bults, bekend van The Fellowship of Acoustics. Talent tot bloei laten komen, dat is wat de familie het liefste doet. Zeker als het gaat om mensen die net dat extra steuntje in de rug kunnen gebruiken.
In crisistijd een nieuwe winkel starten. Gedurfd en gewaagd. En toch waren het diezelfde coronaregels die de doorslag gaven voor moeder en dochter Ali en Floor Bults. ‘Het werd te druk in de keuken bij Dina’s Fellow aan de Moerheimstraat. Iedereen liep elkaar in de weg. Afstand houden was nauwelijks mogelijk en overprikkeling was aan de orde van de dag. Niet echt een werkbare situatie. Hier hebben we een grote keuken en voldoende ruimte om ook andere activiteiten te ontplooien. Achter de schermen wordt hard gewerkt aan nog veel meer mooie plannen’, vertelt Ali enthousiast.
‘Kijken wat een kind nodig heeft’
Zorgen zit haar in het bloed. Ruim 35 jaar geleden verhuisde ze samen met haar man vanuit Nijverdal naar Bergentheim om haar eigen gezinshuis voor kinderen en jongeren met een lichte verstandelijke beperking of ad(h)d te starten. Ali zegde in die tijd haar baan als zorgmanager voorgoed op. ‘Ik knapte af op de papieren tijgers. Het ging ten koste van onze cliënten. Ik wilde op de werkvloer aan de slag blijven. Kijken wat een kind nodig heeft, dat ‘niet past in het systeem’, in plaats van ellenlange dossiers aanleggen. Kinderen functioneren pas goed als je er tijd en energie in stopt, liefde en aandacht. Maar ook als je ze de ruimte geeft. In de reguliere zorg was dat nauwelijks mogelijk als gevolg van de bureaucratie. Ik vond dat heel lastig. Zorg is wat mij betreft niet aantrekkelijk als je je hart er niet in kunt leggen. Het systeem is verheven boven de mens. Zo hoort het niet te zijn. En dus koos ik mijn eigen pad.’
‘We pakken nu meer de rol van opa en oma’
Inmiddels heeft ze het gezinshuis overgedragen aan haar dochter Floor. Ze fungeert nu als vliegende keep tussen Dina’s Plus, Dina’s Fellow aan de Moerheimstraat, het trainingshuis in Bergentheim voor jongeren, precies daar waar vroeger het gezinshuis was gevestigd en haar eigen huis en huidige gezinshuis in Balkbrug, waar ze regelmatig op haar kleinkinderen past. ‘Ik heb vanaf mijn 18e gewerkt, ik ben nu 61. We hebben altijd kinderen in huis gehad, zeven dagen per week. Jarenlang stond ik elke week bij zwemles. De hoogste tijd om mijn rol als pleegmoeder langzaamaan af te bouwen. We worden te oud, we gaan niet meer mee naar allerlei pretparken’, lacht ze. ‘We pakken nu meer de rol van opa en oma. Gezellig samen De Verraders kijken.’
Zorg naar een hoger niveau
Samen met haar dochter heeft ze heel duidelijk een missie. De zorg naar een hoger niveau tillen. ‘We doen het eigenlijk onbewust. Voor ons is het de normaalste zaak om goede zorg te leveren’, zegt Ali zonder omhaal. ‘Of je nu gitaren verkoopt of zorg levert, het gaat erom of je de kwaliteit kunt waarborgen, om de betrokkenheid die je toont en je enthousiasme. Of je hart hebt voor je mensen.’
‘Samen ontdekken hoe we talent tot ontwikkeling kunnen laten komen’
Bij Dina’s Plus wordt het volgens haar steeds leuker. Mede dankzij de creativiteit van de medewerkers. ‘Neem nou een van onze stagiaires. Ze doet praktijkonderwijs. Ze bleek heel nieuwsgierig naar een boek van Van Gogh dat hier op een standaard staat. Blijkt dat ze ontzettend creatief is en prachtig kan schilderen. Nu maakt ze zelf kaartjes’, wijst Ali trots naar een rek met ansichten. ‘Die komen binnenkort in de winkel. Samen ontdekken we hoe we haar talent tot ontwikkeling kunnen laten komen. Ik word daar heel gelukkig van. We zorgen niet alleen dat onze mensen bezig zijn, maar ook dat ze zich nodig voelen. En dat ze kunnen kiezen hoe ze hun geld kunnen verdienen. Als dat besef er eenmaal is, hoeven wij nog maar amper te ondersteunen.’
‘Het is een geweldig pand’
Ali ziet volop mogelijkheden in de winkel. ‘Het is een geweldig pand, we kunnen hier veel ideeën in kwijt en ook onze diensten uitbreiden. Een wasserette, een technische werkplaats, de thuisbasis voor tuinklussen, het kan hier allemaal. De winkel is een echte belevingswinkel met eigengebakken lekkernijen, streekproducten, unieke zelfgemaakte cadeautjes en een leuke koffiehoek. De rest is volop in ontwikkeling. We hebben alles op alles gezet om op 1 december de winkeldeuren te kunnen openen voor het publiek en om de keuken operationeel te maken. We zijn nu achter de schermen druk met alle andere projecten. Als alles klaar is, hebben we ruimte voor veertig medewerkers.’
‘We hoeven er alleen maar een boterham mee te verdienen’
De laatste lockdown gooide in eerste instantie flink roet in het eten in de plannen van de familie Bults. Per 1 januari was er dubbel personeel aangetrokken en een extra kok in verband met de opening van Dina’s Plus. ‘We hebben besloten ons niet te laten nekken door corona. We realiseerden ons dat we er alleen maar een boterham mee hoefden te verdienen. Al onze winsten gingen toch al terug in het bedrijf. Een crisistijd noopt je om andere oplossingen te vinden. Dat is goed gelukt. Vanaf nu gaan we aan de slag om onszelf steeds beter op de kaart te zetten. We luisteren daarbij goed naar de behoefte van onze klanten.’
Wil je op de hoogte blijven van het aanbod van Dina’s Plus, volg de belevingswinkel en alle ontwikkelingen op het gebied van de dagbesteding dan via de socials.
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
The Training Club helpt mensen een betere versie van zichzelf te worden
Roy van Zijl: ‘Corona hielp mij mijn mindset te veranderen’
Als je doet wat je altijd deed, dan krijg je wat je altijd kreeg. Het is ons reptielenbrein, dat alles graag bij het oude wil houden en ervoor zorgt dat we in oude patronen vervallen. Roy van Zijl van The Training Club wist voor zichzelf dat patroon te doorbreken, evenals voor zijn onderneming. In coronatijd gooide hij het roer rigoureus om. Niet omdat The Training Club op omvallen stond, integendeel. Maar juist omdat Roy zijn blik vooruit wilde richten en wilde doen waar hij het allerbeste in is: mensen helpen het beste uit zichzelf te halen.
In de eerste lockdown deed hij nog vooral wat nodig was. Gelukkig bleven de meeste leden trouw, snapten in welke moeilijke positie hun sportschool zat en bleven de contributie betalen, hopend op betere tijden. Roy compenseerde dit zoveel mogelijk met tegoedbonnen en hij hield het hoofd boven water, bood online trainingen aan en startte, zodra het kon, in de buitenlucht weer groepssessies op.
Toen er ook een tweede lockdown kwam, nam Roy een belangrijk besluit. Hij zou het over een andere boeg gooien. De grote ‘omturning’, zoals hij het zelf noemt, was begonnen.
‘We belden onze leden met de vraag hoe we konden helpen.’
Dat omslagpunt had alles te maken met het veranderen van zijn eigen mindset en die van zijn sportende leden. ‘Want’, zo schetst hij, ‘mensen zijn zich er vaak niet van bewust dat sporten en bewegen alleen maar een tool is om iets anders te bereiken. En dus belde ik samen met mijn collega’s leden op met de vraag hoe we konden helpen. Welk doel ze wilden bereiken. Wat er verandert als ze sterker zijn, slanker of beter in hun vel zitten. We vroegen aan onze klanten welke mogelijkheden ze thuis hadden en hoe we hen konden helpen met behulp van coaching.’
‘Ik realiseerde me namelijk dat ik niet alleen veel faciliteiten in The Training Club te bieden heb, maar dat ik ook heel veel kennis en expertise in huis heb. En dat het heel erg zonde zou zijn als ik daarvan geen gebruik zou maken. Sindsdien coachen we in The Training Club veel van onze cliënten. Samen kijken waar het werkelijke probleem zit, welk doel de cliënt wil bereiken en waar de blindspots zitten, die hem of haar belemmeren te groeien. Die blinde vlekken heeft elk mens, we zijn ons er alleen vaak niet van bewust.’
‘Wat wil je bereiken en wat heb je daarvoor nodig’
Wie sport bij The Training Club stippelt zijn eigen pad uit. ‘Wat onze coaches doen is spiegelen, onze cliënten helpen anders te kijken naar het probleem. Op die manier helpen ze hen om resultaten te boeken. En juist door die mindset te veranderen, leert iemand ook op andere vlakken te excelleren. Ondernemers, zoals ikzelf, lukt het op die manier om weer vooruit te kijken. Niet door in zak en as te gaan zitten, maar juist door te kijken welke middelen je wel hebt en wat je wél kunt creëren. Kijk naar de lange termijn. Wat wil je bereiken en wat heb je daarvoor nodig. Onze manier van coaching helpt daarbij. Het helpt je in de spiegel te kijken, de pijnpunten te ontdekken en te bedenken welke acties er nodig zijn om je doel te bereiken.’
Het helemaal anders gaan doen
Die benadering hielp Roy zelf ook om het anders te gaan doen. ‘Ook al had ik in feite niets te klagen. Ik beschik over een prachtige sportschool met goede faciliteiten. Maar ik realiseerde me ook, dat als continu het gevaar dreigt dat je de tent moet sluiten, je twee dingen kunt doen. Je laten leiden door angst en er steeds geld achteraan blijven gooien, zonder te groeien óf het helemaal anders gaan doen. Ik koos voor het laatste. Corona hielp mij mijn mindset te veranderen.’
‘Ik wilde een rolmodel zijn, was altijd op zoek naar meer.’
Dat ging niet zonder slag of stoot. Roy ging allereerst zelf in de leer, werkte aan zijn eigen persoonlijk ontwikkeling. ‘Ik was gewend om de lat heel hoog te leggen, ben een perfectionist pur sang’, vertelt hij openhartig. Zijn carrière begon hij als sportinstructeur bij defensie en later studeerde hij af als gymdocent. De uren die hij als docent tot zijn beschikking kreeg, brachten hem niet de voldoening waarnaar hij op zoek was. Totdat hij besloot de voormalige sportschool aan de Langewijk in Dedemsvaart nieuw leven in te blazen met een vernieuwend en verfrissend concept. Hij maakte een vliegende start en het ging hem absoluut voor de wind.
‘Desondanks wilde ik het altijd beter doen, wilde een rolmodel zijn, kunnen zeggen: ‘Kijk mij eens.’ Ik was altijd op zoek naar meer. Meer kennis en meer ervaring. Inmiddels weet ik dat ik vooral op zoek was naar bevestiging. Van de ander, maar eigenlijk die van mezelf. Ik heb geleerd om los te laten, te verwachten dat een ander het precies zo doet als ik. Ook heb ik geleerd beter te communiceren. Terug te vragen of een ander weet wat ik bedoel, zodat de verwachtingen naar elkaar toe stroken. Samen creëren en resultaten boeken, dat is waarom het draait. Daarvoor moest ik eerst zelf mijn manier van denken veranderen.’
Een betere versie van jezelf worden
Met die positieve mindset paste hij zijn opgedane kennis en ervaring toe in zijn eigen sportschool en rolde het uit richting personeel, cliënten en ook richting bedrijven. ‘Ik ben me er terdege van bewust dat coaching heel trending is. Zelf stond ik er, perfectionistisch als ik ben, altijd heel sceptisch tegenover. Dacht in elk geval te weten dat ik geen coach nodig had. Inmiddels weet ik dat een goede coach je helpt nog sterker te worden en meer te excelleren op een manier die bij je past. Een goede coach zorgt ervoor dat je blijvende resultaten boekt. Helpt je een betere versie van jezelf te worden. Precies dat is wat The Training Club biedt.’
Een bedrijf met meer potentie
‘Dankzij corona ben ik veel meer gaan ondernemen, werk ik zelf aan het bedrijf in plaats van in het bedrijf, coach ik mijn personeel, zodat zij werken vanuit hun kracht. Samen laten we The Training Club groeien. Ik heb het missende puzzelstukje gevonden waarnaar ik lange tijd op zoek was, ik onderzoek mogelijkheden en benut kansen. Als ik alles bij het oude had gelaten was ik niet failliet gegaan, maar was het wel een standaard sportschool geworden. Het is me gelukt om met minder mensen meer te bereiken. In The Training Club bieden we hulp op maat en geven we de aandacht aan onze cliënten die ze nodig hebben. Mijn bedrijf heeft nu veel meer potentie en dat maakt het ondernemen stukken leuker.’
Wil je weten wat The Training Club voor jou kan betekenen? Breng dan eens een bezoekje aan de website.
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Vinita organiseert lichtjesloop als eerbetoon aan zoontje Nio
‘Erkenning voor het verdriet dat er mag zijn’
De wereld een beetje lichter maken voor ouders die een kind moeten missen. Dat is het doel van Wereldlichtjesdag. Dit jaar op zondag 12 december. Vinita Juurlink-Jurriëns uit Dedemsvaart greep deze herdenkingsdag aan om haar eigen plan te maken. Een lichtjesloop voor Dedemsvaart. In april van dit jaar verloor ze zelf haar kindje. Een zoontje genaamd Nio Yestin.
Nio kwam op 18 april in de 23e week van haar zwangerschap ter wereld en overleed een uur later in haar armen. Het verdriet van haar en haar partner Ronald was immens. Op een dag, terwijl ze een van haar lange wandelingen maakte, besloot ze zelf een herdenking te organiseren. In de buitenlucht. Voor alle mensen in Dedemsvaart en omgeving die een dierbare hebben verloren en de behoefte hebben om daar in gezamenlijkheid bij stil te staan. Als erkenning voor het verdriet en het gemis dat er mag zijn.’
‘Hoe het is om een dierbare te verliezen’
Toen Vinita haar plan bij de gemeente en Promotiestichting Dedemsvaart voorlegde, kreeg ze alle medewerking. Vanaf dat moment ging ze los. Ze diende haar plan in, schreef basisscholen aan met het verzoek geschilderde of versierde glazen potjes te verzamelen, zocht sponsoren, die in de vorm van materiaal of een dienst iets wilden betekenen en deed een beroep op vrijwilligers.
Wat Vinita niet had verwacht, dat er zoveel mensen waren die een steentje wilden bijdragen. ‘Ondanks dat de meesten niet eens mijn persoonlijke verhaal kennen, juicht iedereen mijn initiatief van harte toe en krijg ik uit alle hoeken hulp’, zegt ze, nog steeds verwonderd over zoveel hulp. ‘Hoe dat kan? Ik vermoed omdat nagenoeg iedereen weet hoe het is om een dierbare te verliezen. En vanuit die gedachte graag de helpende hand toereikt.’
De vreugde was van korte duur
Vinita’s eigen verlies staat in haar geheugen gegrift. Ze praat er veel over. Het helpt haar haar verdriet een plek te geven. Bij de 20 weken echo bleek dat er aanleiding was tot nader onderzoek. Er werden zogeheten ‘softmarkers’ gesignaleerd, tekenen dat er mogelijk iets met de baby aan de hand zou kunnen zijn. Een genetisch onderzoek volgde en uiteindelijk wees een vruchtwaterpunctie uit dat alles goed was. De afwijkingen die werden gevonden bij Nio waren volgens de artsen minimaal en relatief gemakkelijk te verhelpen. Het gevaar leek vanaf dat moment te zijn geweken en Vinita en Ronald haalden opgelucht adem. Voor even waren alle zorgen verdwenen. Maar die vreugde bleek van korte duur. Ruim anderhalve week later stond Vinita ’s ochtends op met buikpijn, pijn die naarmate de dag vorderde steeds meer begon te lijken op weeën. De verloskundige stuurde haar door naar het ziekenhuis en daar bleek dat haar bevalling was begonnen.
‘Ik kon de bevalling niet meer tegenhouden’
Er heerste totale verslagenheid, weet ze nog. Desillusie. ‘En toch wilde ik er nog steeds voor gaan. Wilde het uit alle macht rekken tot de vrijdag erop, want dan hadden we de 24 weken gehaald en konden de artsen nog iets voor ons doen. Helaas mocht dat niet zo zijn. Toen het vruchtwater brak, wist ik dat ik de bevalling niet meer kon tegenhouden.’ Vinita’s woordenstroom stopt heel even. Ze kijkt stil voor zich uit. Een snik ontglipt en een traan glijdt over haar wang. ‘Ik voelde me heel leeg, maar was bovenal ook heel trots op Nio. Hij woog 700 gram en heeft nog een uur geleefd. Ik heb hem al die tijd bij me gehouden. Er waren op dat moment zoveel emoties tegelijk en sommige dingen gingen volledig langs me heen. In het ziekenhuis zijn er vlak na zijn geboorte inkt- en gipsafdrukken gemaakt van zijn voetjes en zijn handjes, ter nagedachtenis aan hem. Het is het enige tastbare dat we nu nog hebben, samen met de foto’s. We zijn daar zo ontzettend blij mee.’
‘We hebben op een mooie manier afscheid kunnen nemen’
Aanvankelijk wilde Vinita niet naar huis. ‘Ik wilde niet terug naar het gewone leven. In het ziekenhuis leek alles zo vertrouwd en veilig.’ Toch keerde ze diezelfde avond laat nog samen met Ronald en Nio huiswaarts. ‘Eigenlijk wist ik helemaal niet of ik er verstandig aan deed, om Nio mee te nemen, maar ik ben achteraf zo blij dat we dat hebben gedaan! Thuis hebben we op een mooie manier afscheid van hem kunnen nemen. Een kennis van mijn vader is uitvaartbegeleidster en zij heeft ons geholpen er een hele gedenkwaardige tijd van te maken. We hebben prachtige foto’s en nog zoveel mogelijk herinneringen gemaakt. Bij zijn afscheid hebben we ballonnen opgelaten bij de Oldemeijer. Hij is gecremeerd op de Larikshof. ‘ Ze wijst naar de muur, waar mooie foto’s hangen en prachtige creaties ter nagedachtenis aan haar zoon.
Vol verwachting van hoe het had kunnen zijn
‘Daarna brak een moeilijke tijd aan voor het gezin. Zoontje Xeff, die toen nog maar een jaar was, zorgde voor de nodige afleiding, en Vinita leerde dat in verdriet geen gradaties zitten.. Dat iedereen het op zijn of haar eigen manier verwerkt. Vooral het besef dat ze Nio niet zal zien opgroeien en er geen nieuwe herinneringen bij komen, doet elke dag opnieuw pijn. ‘Dat geldt denk ik voor ieder ander die een kind moet missen, of een ouder, broer, zus of goede vriend. Allemaal vol verwachting van hoe het had kunnen zijn’, mijmert ze hardop.
Dat verdriet mag er zijn, weet ze nu. Ze weet ook dat, ondanks dat het leven gewoon doorgaat, ze het het immense verdriet niet alleen op haar schouders hoeft te dragen. ‘Met elkaar en voor elkaar’ is dan ook niet voor niets het thema van de lichtjesloop die ze organiseert. Om ook anderen het gevoel te geven van samenzijn, in de wetenschap dat ze er, net als Vinita, niet alleen voor staan.
Dromenvangerbrug als symbool voor hoop
De lichtjesloop wordt een grootse happening. Vinita spaart kosten noch moeite om van 12 december een gedenkwaardige dag te maken voor Dedemsvaart en omgeving. Ze heeft een route van 3 kilometer rondom de Kotermeerstal uitgestippeld die ook begaanbaar is voor rolstoelen. Als symbool voor het koesteren van hoop en dromen die uitkomen, wordt een van de bruggen voorzien van bogen, waaraan dromenvangers in de vorm van vlinders en hartjes komen te hangen. Het zijn Houvast Bouw en Henny Kwant die dit mogelijk maken. Leerlingen van de Design Line van het Zeven Linden College pimpen een houten schutting tot een wand, waarop bezoekers de naam van hun dierbare kunnen schrijven.
Van en voor kinderen
Als het allemaal door mag gaan, wordt de lichtjesloop opgeluisterd door een aantal muzikale optredens, verzorgt Movation een dansoptreden en zijn gaandeweg de route de magische klanken van Rianne Hakkers’ klankschaal te horen. Onder het mom van ‘van kinderen voor kinderen’ helpen de scholen De Ark en de Groen mee glazen potjes te verzamelen voor de waxinelichtjes en nemen Dikkertje Dap en de BSO een deel van het schilderwerk voor hun rekening. De waxinelichtjes worden gesponsord door de Hema en ook de Verloskundige Praktijk De Nieuwe Vaart doet een bijdrage. Albert Heijn zorgt onderweg voor een warme drank en de Baalderborg Groep houdt voor de gelegenheid een marathon knieperties bakken. Tuhenteverhuur verzorgt behalve de toiletvoorziening onderdak voor alle entertainment. Om 19.00 is er een minuut stilte om alle ‘sterretjes en sterren’ te gedenken.
‘Dit geeft me zo ontzettend veel energie’
Om juist op die 12e december het gevoel te hebben compleet te zijn, benoemt Vinita in het bijzonder ook het initiatief van fotografe Chantal Misker. Zij fotografeert stellen of gezinnen en laat voor wie dat wil een ballon op de foto symbool staan voor het gemis.
De Dedemsvaartse kan nauwelijks wachten totdat het 12 december is. ‘Het geeft me zo ontzettend veel energie om dit te organiseren en te ervaren hoeveel mensen mij willen helpen, dit tot een succes te maken. Ik hoop dat er , met inachtneming van de anderhalve meter, heel veel mensen op de been zijn die avond. Om samen het magische en betoverende gevoel van zoveel lichtjes bij elkaar te beleven.’
’
Wil je meer weten? Kijk dan op de Facebookpagina van Lichtjesloop Dedemsvaart.
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Nostalgie viert hoogtij op Streekmarkt de Reest
Dedemsvaartse ‘regeltantes’ flink op stoom
Streekmarkten worden steeds populairder. Lokale en ambachtelijke producten van eigen grond en uit eigen omgeving. Spullen uit grootmoederstijd. Nostalgie. Heerlijk. Natuurlijk mag zo’n markt in Dedemsvaart niet ontbreken. Dat moet ook de organisatie hebben gedacht. En dus staken, op initiatief van de Promotiestichting Dedemsvaart, Natalie Hulleman en Jacqueline Hulleman de koppen bij elkaar. Inmiddels zijn ze er elke week minimaal een halve dag zoet mee en zijn ze officieel omgedoopt als ‘regeltantes’. Hun tomeloze inzet belooft veel goeds.
Na drie succesvolle markten van Dedemsvaart Events op het kalkoventerrein, is het nu de beurt aan de Promotiestichting. Met als doel Dedemsvaart nog eens extra op de kaart zetten. Laten zien wat onze streek allemaal in huis heeft. En dat is nog aardig wat, ontdekten de dames Hulleman.
‘Hoe meer we ermee bezig zijn, hoe meer het gaat leven.’
Hoewel hun achternamen anders doen vermoeden, kenden de Dedemsvaartse vrouwen elkaar niet. Ze werden afzonderlijk van elkaar benaderd om de organisatieklus te klaren. Jacqueline vanwege haar ervaring met de zeer succesvolle Brocante & Vintage Fair in Lutten, maar zeker ook omdat ze een kenner is. Oog heeft voor nostalgie. Ze runt de curiosawinkel aan de Van Haeringestraat. Brocante en vintage zijn echt haar ding.
Natalie is sinds een half jaar vrijwilligster bij de PSD. Ze wil graag wat voor het dorp betekenen. Die kans krijgt ze nu volop en dat geeft een hoop voldoening. De dames blijken een gouden duo en zijn al helemaal op elkaar ingespeeld. ‘Hoe meer we ermee bezig zijn, hoe meer het gaat leven. We zijn allebei geboren en getogen Dedemsvaarters. Dat helpt wel met het aanboren van contacten. Ik vind het heel gaaf om te doen’, zegt Natalie stralend. ‘Tijdrovend, dat wel. Er gaan heel wat uurtjes in zitten, met name in de avond. Maar dat is niet erg. Ik leer veel nieuwe mensen kennen, alleen dat is al heel leuk! En als het resultaat er straks ook naar is, dan is het allemaal de moeite waard geweest’, lacht ze.
‘Iedereen is zo blij dat het weer kan’
Beide dames zijn vanaf de zomervakantie flink op stoom. Nu het evenement zo dichtbij komt, beginnen ze de druk te voelen. Er is tot de 23e nog volop werk aan de winkel, maar gelukkig zijn ze vol goede moed. ‘Wat ik vooral heel leuk vind, is dat iedereen zo enthousiast is’, vertelt Jacqueline. ‘Iedereen is blij dat het weer kan, na zoveel afgeblazen evenementen als gevolg van corona.’ De animo van standhouders is dan ook best groot. ‘Als het niet is voor de streekmarkt in oktober, dan wel voor de voorjaarseditie. Veelal zit het vast op de beschikbaarheid van vrijwilligers, waardoor sommigen noodgedwongen verstek moeten laten gaan. Of zoals de wijnboeren, die er vanwege de oogsttijd nu geen tijd voor hebben. In het voorjaar zijn ze wel van de partij.’
Diversiteit, authenticiteit en nostalgie
Op de streekmarkt, die heel toepasselijk de naam ‘De Reest’ heeft gekregen, is over twee weken een keur aan unieke producten te vinden. Standhouders komen uit Dedemsvaart, Balkbrug en Lutten en met hun aanbod zijn ze uniek in hun soort. Diversiteit, authenticiteit en nostalgie kenmerken de allereerste editie van de Dedemsvaartse markt.
Brouwerij Avereest aan de Langewijk werd uitverkoren als dé locatie. ‘We zijn op de fiets gestapt op zoek naar een geschikte plek, weet Natalie nog. ‘De brouwerij is ideaal, vanwege de historische ambiance, maar zeker ook omdat we de streekmarkt nu ook deels binnen kunnen houden en in het geval van slecht weer onderdak hebben.’
Heerlijk uit de streek
De markt wordt in klassieke stijl en sfeervol ingericht met, hoe kan het ook anders, veel jute en stro, pompoenen, rieten manden, picknicktafels. Het assortiment is uitgebreid. Biologische producten van molen De Star, eigengemaakte jam, broodplankjes van De Makelij, boerderijvlees, creatieve workshops voor jong en oud met Freubeltante, meelproducten van molen de Windlust uit Radewijk, soep van Dineke Kooijmans, Karins kruiden, producten uit de Tuinen van Mien Ruys en natuurlijk brocante, curiosa en vintage van Curiosa de Vlinder, op zaterdag 23 oktober is het terrein aan de Langewijk een toonbeeld van nostalgie.
Wie een bezoekje wil brengen aan Streekmarkt de Reest betaalt een entreeprijs van € 2,50, nadat de QR code is gescand. De entreeprijs is inclusief een kopje koffie of thee, kinderen tot 12 jaar zijn gratis. Het landbouwmuseum is ook te bezoeken. Hiervoor geldt een aparte entree prijs tegen een gereduceerd tarief voor alle extra personen die meegaan. Ben je nieuwsgierig geworden? Aarzel dan niet en kom gewoon gezellig naar Streekmarkt De Reest op 23 oktober, van 10.00 tot 16.00 uur.
Wil je het evenement op de voet volgen? Kijk dan op de Facebookpagina van Streekmarkt de Reest.
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Danielle van Meenen met Veerkracht de boer op
‘Ik wil kinderen leren trots te zijn op hun eigen veren’
Plezier, talent, groei, kracht, trots, samen…Het is een greep uit de doelen, die Daniëlle van Meenen beoogt als ze in haar kinderpraktijk Veerkracht aan de slag gaat met kinderen, die het om welke reden dan ook nodig hebben om wat steviger in hun schoenen te staan. Met behulp van verschillende werkvormen en mindset-coaching, laat ze kinderen weer trots zijn op hun eigen veren.
Terwijl de zeven maand oude spaniël vrolijk om haar heen dartelt en haar dochtertje Esmé van drie nog ligt te slapen, vertelt de 37-jarige Dedemsvaartse kindercoach aan de keukentafel enthousiast over het ontstaan van haar praktijk. Een stille wens die tijdens de pandemie in een stroomversnelling kwam. ‘Het was nu of nooit’.
‘Ik wilde me heel graag verder ontwikkelen’
Terwijl ze al jaren voor de klas stond op een school in Zoetermeer, in voornamelijk de bovenbouwgroepen, begon het zo’n acht jaar geleden te kriebelen. Ze vroeg zich af welke mogelijkheden er nog allemaal meer waren in de wereld van het onderwijs. ‘Ik hou van leren en ik wilde me eigenlijk heel graag verder ontwikkelen. Toen ik op zoek ging, rolde daar de Master SEN uit, die zich richt op de extra onderwijsbehoeften en begeleiding van kinderen. Het sprak me aan en ik ben ervoor gegaan.’
Een kinderwens had ze ook, maar tot haar grote spijt, liet een zwangerschap op zich wachten. Des te meer reden om zich helemaal op haar studie te gaan focussen. Tot plotsklaps, geheel onverwacht, ze toch in verwachting bleek te zijn. ‘Ik ben de eerste avond van mijn tweede studiejaar bevallen van onze oudste dochter Eva’, lacht ze. Hoewel dat, toen ze eenmaal weer op de been was, flink aanpoten was, weerhield haar het prille geluk er niet van om toch haar Master Sen te gaan halen.
‘Kijken waarom een kind reageert zoals het reageert’
Toen ze op haar toenmalige school werd gevraagd om in te vallen voor de IB’er stond ze daar niet direct om te springen. ‘Voor mij stond de functie van IB’er gelijk aan lastige ouders en lastige gesprekken’, zegt ze eerlijkheidshalve. ‘Totdat ik het daadwerkelijk ging doen. Er ging een wereld voor me open. Er kwamen hele diverse hulpvragen van verschillende ouders en leerkrachten. Ouders gingen er vaak heel open in, wisten het soms ook even niet meer. Ik vond het heel fijn om hierin samen met hen op te trekken. Met hun kind in gesprek te gaan om te achterhalen wat er nu echt schuilde achter bepaald gedrag. Soms wordt een kind uit de klas gezet met een enorme driftbui. Mijn taak is om de oorzaak van deze heftige reactie te achterhalen, zodat het kind daarna ook zo snel mogelijk weer terug kan naar de les.’
Bij de mogelijkheid om een eigen praktijk te beginnen, had Daniëlle tot die tijd nog nooit stil gestaan. ‘Op een gegeven moment las ik in een magazine over een cursus over het opstarten van je eigen praktijk. Het zette me aan het denken. Dat kon dus gewoon. Ik had daar nooit bij stilgestaan. En ja, op dat moment ging er een vlammetje aan.’
Volop plannen
Dat vlammetje werd nog eens extra aangewakkerd toen ze de cursus daadwerkelijk ging volgen. Hoewel ze zich realiseerde dat de stap om zelf een praktijk te starten misschien nog wat te vroeg was, maakte ze volop plannen. Tot het moment dat haar lijf haar terugfloot en haar leven een tijd lang een hele andere wending kreeg. ‘Ik had een hernia’, verzucht Daniëlle. Niet een klassieke hernia, maar eentje met veel andere complicaties. ‘Ik ben er toen een poosje uit geweest. In 2016 heb ik, ongeduldig als ik was, langzaamaan de draad weer opgepakt.’
Hoewel het een zware periode was, deed het haar ook beseffen, dat ze behoefte had aan meer rust. Rust, die ze altijd ervoer, zodra ze terug was op haar geboortegrond Dedemsvaart. Ook had ze de behoefte aan meer sociale contacten, die ze in haar toenmalige woonplaats Bleiswijk miste. ‘Bovendien bedacht ik, dat als ik ooit een eigen praktijk zou willen starten, ik hier meer grond voor mijn geld zou hebben. Mijn man is een westerling, maar ook hij voelde er wel voor.’
‘Terugkeer naar geboortegrond’
We hebben ons in eerste instantie breed georiënteerd. Dus ook in bijvoorbeeld Zwolle en Ommen rondgekeken. Ons niet meteen blindgestaard op Dedemsvaart. Uiteindelijk hebben we dit mooie plekje aan de Holvastwerf gevonden en daar hebben we nog geen moment spijt van gehad. We hebben een hele gezellige buurt.’
Voor Danielle en haar gezin voelde de terugkeer naar haar geboortegrond niet zozeer als thuiskomen. ‘Meer als opnieuw beginnen. Na alle omzwervingen die ik vanaf mijn vertrek hier heb gemaakt, ga ik hier met mijn gezin de toekomst tegemoet.’
Ze kreeg na haar verhuizing vrij snel een baan in Zwolle als IB’er op een basisschool voor speciaal onderwijs. Toen ze zwanger raakte van haar tweede dochter en ze tijd had om alles eens rustig te overdenken, begon ze te twijfelen. ‘Ik was in mijn toenmalige werk vooral bezig met gedragsproblemen en dacht: is dit het nou? Maar ja, ooit heb ik geleerd dat je tijdens je zwangerschap geen belangrijke keuzes moet maken’, schatert ze. Die keuze maakte ze wel toen ze eenmaal was bevallen en in 2019 maakte ze de overstap naar basisschool De Cazemierschool in Oudleusen.
‘Wacht niet tot alles perfect is.’
De wens om ook een eigen praktijk te starten bleef sluimeren. De tijd leek er alleen nooit rijp voor. Toen de pandemie uitbrak en de wereld stil stond, leek het evenmin een geschikt moment. Danielle sprak zichzelf streng toe. ‘Daan, als je het nu niet doet, dan doe je het nooit! Wacht niet tot alles perfect is, want dat moment komt niet!’
Haar eigen oproep, gaf haar de moed om de sprong te wagen. Op een grote rol papier maakte ze een mindmap over zichzelf. Over wie ze is, waar ze voor staat, waar ze in gelooft, welke kennis ze in huis heeft en hoe ze ouders en kinderen kan helpen als ze vastlopen. Toen er ook nog een plekje vrij kwam in Gezondheidscentrum Rollepaal in Dedemsvaart werd Daniëlle’s droom heel snel werkelijkheid. Er moest een website komen, een naam bedacht, ze maakte in coronatijd een webinar ‘Je bibbers de baas’ over faalangst, kortom Daniëlle timmerde vanaf dat moment keihard aan de weg om zichzelf op de kaart te zetten. Met succes, want inmiddels heeft ze al flink wat naamsbekendheid opgebouwd.
‘Kinderen van nu leven in een veeleisende maatschappij’
‘Ik had mezelf twee jaar de tijd gegeven, om te ontdekken en bij te schaven. Inmiddels begeleid ik meerdere kinderen en zijn mijn uren nagenoeg altijd gevuld. Ik red het nu nog, maar als het zo doorgaat, dan moet ik echt gaan uitbreiden’, zegt ze trots. Voor Danielle dé bevestiging dat ze met haar praktijk voorziet in een behoefte. ‘De kinderen van nu leven in een veeleisende maatschappij. Er komt veel af op de jeugd. Dat alleen vereist al veel veerkracht. Ik zie het als mijn missie om kinderen te leren, dat wat er ook gebeurt, ze trots mogen zijn op zichzelf en dat ze hun veren mogen laten zien aan de rest van de wereld.’
Het beste van twee werelden
Daniëlle’s moeder overleed toen ze nog heel jong was. Daardoor stond ze al vroeg op eigen benen. Haar eigen veerkracht heeft haar gebracht waar ze nu staat. Ze is blij met alle progressie die ze heeft gemaakt. ‘Eigenlijk heb ik op dit moment het beste van twee werelden. Ik vind de dynamiek binnen de school heel erg leuk en tegelijkertijd vind ik het heel fijn dat ik mijn eigen koers kan varen binnen mijn praktijk.’
Wil je meer weten over Daniëlle van Meenen en haar kinderpraktijk Veerkracht? Kijk dan op haar website. Daar publiceert ze blogs en vertelt ze over haar aanbod.
Dorpsvisie Dedemsvaart
‘Dedemsvaart, het dorp van kwekers en verveners’
Dedemsvaart is een dorp als zovele plaatsen in Nederland met een inwoner aantal van circa 12.000. Dedemsvaart heeft een actief verenigingsleven, kerken, oude wijken, nieuwe wijken, maar geen grote verbindingswegen met de rest van Nederland.
Op het gebied van horeca, winkels, sport en cultuur heeft Dedemsvaart gezien de grootte van het dorp best veel te bieden. Kortom, een rustig dorp waar het goed wonen is.
In de zomermaanden wordt de regio overspoeld met toeristen. Dedemsvaart kan daar meer van profiteren.
Daar waar nieuwe inwoners enthousiast zijn over de compleetheid van het dorp, vinden bestaande inwoners dat er nog mogelijkheden zijn voor verbetering. Door van gevel tot gevel steen in het centrum missen ze sfeer en groen. Ook is er geen centrale verblijfplaats in het centrum zijn er weinig mogelijkheden voor de jeugd.
In Dedemsvaart hebben verschillende partijen de handen ineen geslagen, Plaatselijk Belang (PB), de industriekring (IKA), de winkeliers (DMC), de promotiestichting (PSD) en de gemeente Hardenberg om Dedemsvaart aantrekkelijker en toekomstbestendiger te maken.
Deze dorpsvisie is gebaseerd op de visies die er voor Dedemsvaart de afgelopen jaren zijn opgesteld. Masterplan Dedemsvaart (2015), Actieplan Centrum Dedemsvaart (2016), Detailhandelsstructuurvisie (2017) en het Dorpsplan Dedemsvaart (2019). Al deze plannen zijn tot stand gekomen met inwoners, ondernemers en vertegenwoordigers van diverse verenigingen.
Lees hier meer: Dorpsvisie Dedemsvaart
Huidige woningmarkt fascineert makelaar Pier Mijnheer
‘Ik vind het fijn om mensen met raad en daad bij te staan’
Zodra er weer een nieuw huis op Funda te koop wordt aangeboden, staat zijn telefoon roodgloeiend en ontploft zijn mailbox. In de voor huidige begrippen ‘normale prijsklasse’ verkoopt hij een huis binnen twee weken. Het gevolg: dagen achtereen bezichtiging na bezichtiging. ‘Gekkenwerk’, geeft de Dedemsvaartse makelaar Pier Mijnheer toe. Toch vindt hij het de mooiste baan die er bestaat.
En dat terwijl hij jaren terug echt niet had kunnen bedenken, dat hij in deze branche zou belanden. ‘Arbeidsverhouding en personeelswerk, daar heb ik voor geleerd’, vertelt de 53-jarige makelaar. ‘Doodsaai. Ik heb er echt wel veel van opgestoken hoor, maar het is beslist niet mijn vak.’
‘Al bij de voordeur ga ik in gesprek’
Het schrijven van rapportages frustreerde hem, maar het was het mensenwerk dat hem juist aantrok. ‘Tja, en dan kom je op het punt dat je gaat bedenken: wat dan wel. Ik herinnerde me dat de vader van een jeugdvriendje makelaar was en dat ik dat wel heel erg interessant vond. Toen ben ik me erin gaan verdiepen en heb ik mijn keuze gemaakt.’ Een beslissing waar Pier geen seconde spijt van heeft gehad. ‘Het hele proces eromheen, de vaart die er zit in concrete zaken, de interessante huizenmarkt, maar bovenal het menselijke aspect is wat me zo aanspreekt. Ik vind het belangrijk dat er een wederzijdse vertrouwensband is. Al bij de voordeur ga ik in gesprek over alle ins en outs. Over de familiesituatie, over wie de kopers zijn en wat hun woonwensen zijn. Dat vraagt ook iets van mijn inlevingsvermogen en in hoeverre ik mensen kan inschatten. Ik ben een man van het eerlijke verhaal en juist daarom wil ik de tijd nemen voor mijn klanten.’
Op de vraag of dat nog lukt in deze overspannen woningmarkt, klinkt er een volmondig ‘ja zeker!’. ‘Mensen moeten op hun gemak kunnen rondkijken. In de huidige tijd, met een maximum van zo’n 25 bezichtigingen, is een tweede bezichtiging vaak niet te doen. Natuurlijk proberen we er een mouw aan te passen als die wens er heel uitdrukkelijk is. Maar meestal hangt alles af van die eerste keer. En daar nemen we dan ook ruim de tijd voor.’
‘Ik denk graag mee, houd het overzicht en adviseer’
Het is een boeiende tijd vindt de Dedemsvaartse makelaar, die in het verleden het kantoor van Boertjes overnam. ‘Verkopers weten soms echt niet wat hen overkomt. Hun belang is mijn belang. Het intermenselijke wordt in dit vak nog wel eens vergeten. Ik vind juist die betrokkenheid belangrijk, aandacht voor beide partijen. Noem het een zorgplicht, die ik met plezier vervul. Ook laagdrempeligheid is essentieel heb ik gemerkt. Ik denk graag mee, houd het overzicht en adviseer.’
In die zin is de functie van makelaar veranderd ten opzichte van een decennium geleden. ‘Kopers nemen nu een makelaar in de arm die hen van advies kan voorzien in een vaak complexe zoektocht. Dat kwam tien jaar geleden nauwelijks voor. Mensen gingen zelf de boer op. Nu spant het er allemaal om. De prijzen zijn buitenproportioneel, mensen bieden soms in het luchtledige. Voordat je het weet ga je mee in die gekte, zonder dat je daarvan de consequenties kunt overzien. Ik vind het fijn om mensen met raad en daad bij te staan.’
‘Mensen uit het westen hebben meer geld te besteden’
Een tendens, die steeds zichtbaarder wordt, is de trek vanuit het westen. Westerlingen die in het noorden en oosten van het land op zoek gaan naar een huis. In Dedemsvaart is dat niet anders. ‘Mensen uit het westen hebben meer geld te besteden en de coronapandemie heeft hen dat laatste zetje gegeven. Daardoor heeft het thuiswerken een vogelvlucht genomen. Bovendien willen mensen meer genieten van hun vrije tijd. Met als gevolg dat ze willen ontsnappen aan de hectiek van het stadsleven en hier hun rust zoeken. Enerzijds is dat natuurlijk heel frustrerend voor de lokale bevolking. Zeker als er een woning voor je neus wordt weggekaapt door mensen die meer hebben te besteden. Anderzijds is het voor de economische en sociale ontwikkeling heel gunstig. Vergeet niet dat dankzij het kanaal, dat Baron van Dedem liet graven, mensen uit allerlei windstreken op deze plek zijn beland. Misschien dat daarom de mentaliteit van de dorpsbewoners hier ook zo fijn is. Toegankelijk. Dat zou zomaar een gevolg kunnen zijn van de oorsprong.’
‘Zelf woon ik hier ook graag’
‘En ja, laten we eerlijk zijn, Dedemsvaart is gewoon een leuk dorp en beslist de moeite waard. Prachtige monumentale panden, veel oudbouw op grote percelen, ik hou ervan. Mooie huizen, fatsoenlijke nieuwbouw in leuke wijken, heel divers, redelijk groen, veel voorzieningen, een leuk centrum -iets levendiger mag wel- en genoeg speelveldjes voor de kinderen. Er is veel verbeterd de laatste jaren en er staan nog mooie ‘groene’ plannen op stapel. Zelf woon ik hier ook erg graag. Sterker nog, ik heb nog nooit zo lang in een dorp gewoond. Goed teken toch?’, lacht Pier.
‘We houden de lijntjes kort en kunnen snel schakelen’
Mijnheer Makelaars is alweer een tijdje verdwenen uit het straatbeeld van de Julianastaat en is tegenwoordig gehuisvest aan de Langewijk, bij Pier Mijnheer aan huis. Samen met zijn collega’s Fenna Naber van de binnendienst en assistent makelaar Korina Bijker vormt hij een hecht team. ‘We hebben het hier erg naar onze zin. We weten van elkaar waarmee we bezig zijn, de deuren naar elkaars kantoor staan altijd open, we houden de lijntjes kort en kunnen snel schakelen. Heel fijn.’
Het woningperspectief in Dedemsvaart ziet er vooralsnog niet al te rooskleurig uit. De nieuwbouw in Bransveen is voorlopig het laatste wat op de rol staat. Het gebrek aan materiaal, aannemers en bouwlieden doet vermoeden dat deze periode van tekorten en zelfs woningnood nog lang niet ten einde is. Met name starters worden de dupe van de overspannen markt. Op de vraag of Pier niet bang is dat de markt gaat stagneren, schudt hij zijn hoofd. ‘Nee, dat denk ik niet. Ongetwijfeld zijn er inwoners die blijven zitten waar ze zitten omwille van de huidige situatie, maar een latente behoefte blijft. Als er gezinsuitbreiding komt, maar ook als iemand al heel lang een garage bij huis wil of die slaapkamer beneden wil, woonwensen blijven er altijd.’
‘Bellen is beter dan mailen’
Voor wie op zoek is naar een nieuwe woning, heeft Pier nog een goede tip. ‘Laat je vooral niet afschrikken en bel me zodra er een huis te koop komt waarin je geïnteresseerd bent. Dan kunnen we meteen concrete afspraken maken. Bellen is beter dan mailen. We staan liever iedereen persoonlijk te woord en als de telefoon roodgloeiend staat, komen we pas later toe aan de mail. Het zou zonde zijn als je daardoor de boot mist.’
Benieuwd naar het aanbod van Mijnheer Makelaars? Kijk dan even op de website. Behalve huizen vind je er prachtige beelden van ons dorp.
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Dedemsvaartse Marjan Koops verzorgt wildexcursies
‘Dieren zijn puur, de natuur is puur en dat raakt me’
Twee honden, Bodhi en Reza, een kruising labrador golden retrevier en welsspringer spaniel, rennen verwachtingsvol en nieuwsgierig naar het hek om te kijken wie er is gearriveerd. Ze blaffen. Even later steekt de 44-jarige Marjan Koops-Van der Bunt haar hoofd om de deur en maant ze tot rust. Ze opent het hekje, de honden kwispelen, snuffelen nog wat, maar vinden het al gauw goed en gaan verder met hun spel.
Vanuit het raam in haar huis aan de Grutto kijkt de Dedemsvaartse uit op de vijver. Een fijn uitzicht, maar dat zal niet lang meer duren. Ze gaat samen met haar partner Nathanja verhuizen naar de Van Haeringenstraat. ‘Ik ga het hier wel missen hoor. Vooral het Zuiderbos!’
Wildexcursies voor Natuurmonumenten verzorgen
Logisch. Marjan is een vrouw van de natuur. Op social media vertelde ze een tijd geleden, dat ze wildexcursies mocht gaan verzorgen voor Natuurmonumenten. Hoewel het er als gevolg van corona nog niet van is gekomen, staat ze te trappelen om haar opgedane kennis in de praktijk te brengen en misschien nog wel belangrijker, haar enthousiasme over te brengen.
Sinds twee jaar is ze werkzaam als vrijwilligster bij Natuurmonumenten, stuurt ze andere vrijwilligers aan en fungeert ze een keer in de maand op de zaterdag of de zondag als de ogen en oren van de boswachter. Dat varieert van het signaleren van loslopende dieren, mountainbikers die op de paden moeten blijven of dode dieren, die naar hun laatste rustplaats moeten worden gebracht.
‘Sinds corona heb ik nog meer de behoefte om buiten te zijn’
Marjan geniet volop van haar vrijwillige job. ‘Ik zou er mijn baan wel van willen maken’, lacht ze. ‘Sinds corona heb ik nog meer de behoefte om buiten te zijn. De natuur is puur en de dieren zijn puur. Dat raakt me. Ik pas daar heel goed. Soms ben ik vier of vijf uur buiten en kom ik weinig mensen tegen. Dat vind ik heerlijk. Ik ben eenling, maar mensen wegwijs maken in de natuur vind ik heerlijk.’
‘Zelf ben ik een aantal keren mee geweest op wildexcursie. Toen heb ik ondervonden hoe mooi het is om de verbinding te maken met mensen en hen enthousiast te maken voor alles wat leeft in de natuur. Mensen, inclusief ikzelf, komen vol energie en met een glimlach van oor tot oor terug. Het sprak me zo enorm aan, dat ik dacht: ‘Dit wil ik ook. Het lijkt me fantastisch om groepen te begeleiden op zoek naar parels in de natuur.’
‘Je derde oog leren gebruiken, dat is de kunst’
Marjan greep de nieuwe uitdaging met beide handen aan en leerde de kneepjes van het vak. ‘Vooralsnog heb ik het niet echt in de praktijk kunnen brengen. Maar ik heb al wel vrienden meegenomen. Je derde oog leren gebruiken, dat is de kunst. En dat vertel ik dan ook. Laat ik zien. En dat kan alleen door naar buiten te gaan en te ervaren. De blijdschap die mensen ervaren, als ze een bijzonder dier hebben gespot, daar doe ik het voor.’
‘Vorig jaar zag ik zelf een ree met een kleintje. Dan smelt ik. Zo gaaf! Afgelopen voorjaar spotte ik drie zwarte reeën. Gelukkiger kun je me op zo’n moment niet maken. Het zijn de dieren, die je nauwelijks ziet, die me raken, zoals de vos, de das of de kleintjes. Heel bijzonder.’
Ze had nooit kunnen vermoeden, dat ze zoveel van de natuur en alles wat er leeft zou gaan houden. ‘Vroeger was ik echt een groot liefhebber van het uitgaansleven. Maar dat veranderde rond het jaar 2004. Ik kreeg tijdens het voetbal een elleboog in mijn nek en werd op dat moment teruggeworpen naar de basis. Ik kon nauwelijks nog sporten. Heb lange tijd last gehad van zware hoofdpijn en een zere nek. In die tijd ben ik gaan wandelen, fietsen en zwemmen. En vooral ook veel meer de kleine dingen gaan waarderen. Die dingen, die het leven de moeite waard maken. Eigenlijk precies zoals heel veel mensen tijdens corona tot stilstand zijn gebracht en wakker zijn geschud.’
‘De natuur geeft me rust.’
In de loop der jaren ben ik steeds dichter bij mezelf gekomen en heb ik ontdekt wat ik echt leuk vind. De natuur geeft me rust. Natuurlijk vind ik het fijn om af en toe ook onder de mensen te zijn, maar ik heb daarna ook weer die stilte nodig en een bosrijke omgeving.’
Nadat ze 12 jaar met veel plezier door weer en wind, maar wel lekker buiten, de post rondbracht in Dedemsvaart, besloot ze van haar hobby haar werk te maken en solliciteerde ze bij het recreatieschap Drenthe. Daar werd ze aangenomen als medewerker toeristische bewegwijzering binnen het wandel- en fietsnetwerk Drenthe. Op haar lijf geschreven, want daardoor trekt ze bijna dagelijks de natuur in. ‘Eigenlijk is elke dag een feestje. Ik ben heerlijk zelfstandig, ik heb veel vrijheid en ik ben buiten. Wat wil een mens nog meer’, lacht ze, terwijl ze een van de honden achter zijn oren kriebelt. ‘Ik ben, zoals ze dat zeggen, een vrije vogel. Het is juist die vrijheid, waardoor ik me heel verantwoordelijk voel. Ik hoor van collega’s dat ik straal als ik aan het werk ben. Ja, dan weet je dat je op je plek bent.’
Haar grootste wens is boswachter worden
Marjan vindt het fijn om van betekenis te zijn voor de natuur en voor haar medemens. Daarin zoekt ze ook voortdurend nieuwe uitdagingen. Zo was ze in het verleden al actief betrokken bij onder meer Stichting Dedemsvaart Loopt en nam ze het initiatief voor het project AutoMaatje van De Stuw.
Haar grootste wens is om boswachter te worden. Eigenlijk al vanaf dat ze een jaar of 15 is. Toen was ze te onzeker en heel gevoelig voor de mening van anderen. ‘Als ik toen had geweten, wat ik nu allemaal weet, had ik andere keuzes gemaakt. Ik heb mijn kans toen gemist. Maar wie weet wat ik nog ga doen in de toekomst. Mocht er nog eens een kans voorbijkomen, dan grijp ik ‘m met beide handen.’
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Richard Kimmann apetrots op bmx’ende zoons
‘Het was een rollercoaster aan emoties’
We konden afgelopen zomer bijna geen krant openslaan of talkshow bekijken, of we zagen bmx’er Niek Kimmann voorbijkomen. Ondanks zijn val tijdens de tijdens de training won hij olympisch goud en werd hij een paar weken later ook nog eens wereldkampioen. Wat hebben we allemaal genoten van zijn overwinningen en zijn sympathieke houding en reacties. Maar trotser dan zijn vader Richard Kimmann (en natuurlijk zijn moeder) is niemand. We spraken met Richard over de afgelopen periode en hoe hij die heeft beleefd.
‘Het was een rollercoaster aan emoties’, is Richards allereerste reactie en zijn grote glimlach en glimmende ogen spreken boekdelen. ‘Tegelijkertijd voelt het ook als een bekroning voor ons als gezin, voor alle tijd en energie die we hier samen in hebben gestoken’, vult hij nog aan.
‘We vormden samen een geoliede machine’
Zowel Niek (25) als zijn broertje Justin (23) begonnen al heel jong met bmx’en. Een klasgenootje van Niek nam hem mee naar FCC De Vaart en hij was direct verkocht. Een half jaartje werd ook Justin aangestoken door het bmx-virus. ‘Voor ons als ouders was het wel fijn dat ze allebei wilden bmx’en. Dat maakte het makkelijker om met ze mee te gaan en ons voor honderd procent op het bmx’en te focussen’, vertelt Richard. ‘We vormden samen een geoliede machine en niets was voor ons te veel om de jongens te faciliteren. Caroline (moeder van Niek en Justin) zorgde er altijd voor dat alle spullen weer op tijd klaar waren voor de wedstrijden en ging overal mee naar toe. Zelf was ik er meestal alleen op de wedstrijddag bij, omdat ik thuis ook het bedrijf draaiende moest houden.’
‘Het mooiste cadeau dat je je kind kunt geven,
is in hem en in zijn droom te geloven’
Desondanks was en is er in huize Kimmann niet gauw iets te gek. ‘Op de boerderij in Lutten, waar we in de beginjaren woonden, begon ik met het aanleggen van een parcoursje. De bultjes waren in het begin nog klein, maar gaandeweg moest Thijs Hermans van Rollepaal Grondverzet erbij komen om steeds hogere bulten aan te leggen. Prachtig vond ik het om de banen steeds weer aan te passen’, grijnst Richard. ‘Toen we een aantal jaren later met ons bedrijf naar Dedemsvaart verhuisden, stond de schuur met het indoorparcours er eerder dan dat het kantoor geopend werd. Dat geeft wel aan waar de focus lag’, verklaart hij lachend. Wie in het afgelopen ‘coronajaar’ nog langs het bedrijf Farmers4All aan de Woudbloemweg is gereden, zal de hoge bulten achter het woonhuis ook niet ontgaan zijn. ‘Vooral in de eerste lockdown waren er geen wedstrijden en hadden de jongens tijd over. Toen hebben ze zelf een aantal trails gebouwd, waarbij ze vanaf het dak van de woning konden starten. Sommigen verklaarden me voor gek, maar ik weet dat ze hier verstandig mee omgingen. Ik genoot er vooral van.’
‘We hebben thuis de Olympische Spelen gekeken’
Daar waar Richard andere jaren altijd meeging naar de wedstrijden, mocht hij nu vanwege de coronamaatregelen niet bij de Olympische Spelen zijn. ‘Daar hebben we ons niet al te druk over gemaakt, want dat had geen zin’, klinkt het berustend. ‘We hebben hier thuis gekeken en bij de finale waren we hier met zo’n 25 tot 30 man. We hadden een televisie in de keuken en ook één in de kamer staan. Die laatste liep 5 seconden voor, dus daar heb ik gekeken zodat ik eerder van alle spanning verlost was’, schatert hij. ‘Ik was door het dolle heen toen hij won en ben iedereen om de nek gevlogen. Vooraf kun je je niet voorstellen wat er in de dagen erna allemaal over je heen komt. We hebben ontzettend veel hartverwarmende reacties gekregen, de media stond direct op de stoep, we zijn samen op tv geweest en dan was er natuurlijk de huldiging nog. Dat doet echt wat met je!’, vertelt Richard met een stem die wat hapert bij de herinnering. Dat Niek na olympisch goud ook nog het wereldkampioenschap won, maakte het feest compleet.
Naast winnen is het ook belangrijk hoe topsport je vormt als mens
Wat is volgens Richard het geheim van het succes van zowel Niek als Justin? ‘We hebben de jongens nooit gepusht, het is altijd hun eigen passie geweest en zo moet het volgens mij ook zijn. Ik zal nooit vergeten hoe ze als kleine jochies op een avond uit het niets tegen ons zeiden; ‘Pa, ma, wij willen wereldkampioen worden’. Geweldig vond ik dat’, schatert Richard bij de herinnering, ‘en ik reageerde ook direct. Dat gaan we doen!! Vervolgens hebben we door de jaren heen veel aandacht besteed aan hun mindset. Aan hoe je het maximale uit jezelf kunt halen door te geloven in je dromen, door doelen te stellen en deze te visualiseren. En als dit dan het resultaat is, dan is dat natuurlijk geweldig. Toch is winnen niet het enige dat telt. Dat Niek door Erben Wennemars werd voorgedragen voor een trofee voor de meest sympathieke en sociale sporter, is voor mij minstens zo mooi. Want natuurlijk is winnen mooi, maar hoe topsport je vormt als mens is misschien nog wel het meest waardevolle aan de tijd die je aan topsport besteed. Ik ben dan ook enorm trots op onze jongens!’
Je kunt Niek Kimmann volgen op Instagram. Wil je ook bmx’en? Kijk dan voor meer informatie op http://www.fccdevaart.nl.
Rudi Bults van The Fellowship durfde eerst niet naar Dedemsvaart
‘Ik zag het beslist niet zitten op deze plek’
The Fellowship of Acoustics bestaat twintig jaar. Eigenaar Rudi Bults onthult waarom hij zeven jaar geleden twijfelde om zijn business naar Dedemsvaart te brengen. Tussen neus en lippen door rekent hij ook af met de breed gedeelde reputatie van het fenomeen keten: ‘Het gaat om veel méér dan alleen maar lol trappen en bier zuipen.’
‘Destijds was mijn plan simpel: ik had een groter pand nodig. Mijn bedrijf in Bergentheim groeide maar door en voor mijn toekomstplannen was er geen ruimte. Het pand was gewoon te klein. Ik ben links en rechts gaan kijken en informeren, en vond een luisterend oor bij toenmalig wethouder Douwe Prinsse. Hij kwam op de proppen met het vroegere gemeentehuis van Dedemsvaart. Eerlijk is eerlijk, ik zag het eerst beslist niet zitten op deze plek. Ik heb het ook een tijdje afgehouden; vond het gebouw veel te groot. Wel had ik meteen een goeie klik met Dedemsvaart, omdat deze omgeving een beetje voelt als die van Hellendoorn en Nijverdal. Daar kom ik oorspronkelijk vandaan. Het voelde hier vertrouwd. Weet je, Bergentheim is vooral vrijgemaakt christelijk, de zware hoek. Op het gebied van cultuur was daar ook bijna niks. Ja, je had er de keetfeesten, maar daar hield ’t mee op.’
Door dik en dun
‘Even voor de helderheid: die keetfeesten zijn in mijn ogen beslist een vorm van cultuur. Eerder deed ik er een beetje lacherig over. Maar toen werd mijn zoon Koen lid van zo’n keet, en merkte ik al gauw hoe ontzettend veel plezier en genoegen hij daar uithaalde. Ik zag ook hoe hij en zijn vrienden door dik en dun voor elkaar opkwamen en echt alles voor elkaar overhadden. We zijn nu zo’n tien jaar verder en hun club is nog steeds heel hecht. Ik kijk sindsdien met andere ogen naar het fenomeen. Ik zag de jongens laatst samen wegrijden, voor een vriendenweekend. De ene inmiddels in een nog duurdere auto dan de andere; met ook een gesloten koelwagen met bier – want ze mogen dan volwassen zijn, goeie banen en vaak ook al kinderen hebben, sommigen dingen veranderen dus niet… Ik heb respect voor die keten. Het gaat namelijk om veel méér dan alleen maar lol trappen en bier zuipen. Er ontstaan vriendschappen voor het leven.’
Er gebeurt hier van alles
‘Dedemsvaart kent een leefomgeving die veel gemengder dan die in Bergentheim. Rooms-katholieken, protestanten, mensen die nergens meer in geloven, je vindt ze hier allemaal. En dus ook de bijbehorende gewoonten, praktijken en cultuur. In mijn zoektocht naar een groter onderkomen voelde ik me meteen op m’n gemak in dit dorp. Dedemsvaart is bruisend, er gebeurt hier van alles. Zo ben ik ook een grote fan van de Gashouder. Hoe ze daar alles nu op orde hebben, wat ze allemaal organiseren, hun visie, hun doelstellingen: ja, petje af. En Dedemsvaart heeft natuurlijk ook Sanne Hans. Ze was hier onlangs, samen met Cornald Maas, om opnames te maken voor het nieuwe seizoen van het AVROTROS-programma Volle Zalen*. En één van de Dedemsvaartse plekken die ze voor de gelegenheid beslist wilde laten zien, was The Fellowship of Acoustics. Mooi toch! Ik ken Sanne al vrij lang, vanaf haar vijftiende ongeveer. Toen ze nog niet beroemd was, haalde ze haar gitaren al bij ons in Bergentheim.’
Goed gezien
‘De Fellowship is vandaag de dag meer dan ooit een familiebedrijf. Zoon Koen zit al sinds z’n zestiende in de zaak. Hij was zeven jaar geleden ook degene, die mij over mijn twijfel heen hielp, en mij aanspoorde om toch vooral dit gebouw in Dedemsvaart te kopen. Dat had ‘ie dus goed gezien. Ook dochter Laura heeft hier haar plek gevonden, net als haar zus Floor die samen met mijn vrouw Alie de leiding heeft over Dina’s Fellows (de inpandige lunchroom en leer/werkplek voor mensen met een verstandelijke beperking, red). En Floor’s man Jasper werkt inmiddels voor mij én Dina’s Fellows. Blijft alleen nog Laura’s man Simon over, ook de broer trouwens van Jasper. Klopt ja, mijn twee dochters zijn getrouwd met twee broers. Hoe dan ook, Simon is IT’er en doet tussen de bedrijven door al veel voor de Fellowship. Volgens mij duurt het geen twee jaar meer, voordat hij hier een halve of hele dag per week komt werken. Ik weet dat al. Hij nog niet… De verre toekomst is ook aan de familie: kleinzoon Rif – van Floor en Jasper – is nu vier en komt hier al binnenlopen met de mededeling: ‘Dit is mijn zaak!’ Moet hij natuurlijk wél eerst gitaar leren spelen.’
*De aflevering van Volle Zalen met Sanne Hans is de eerste in de nieuwe reeks en staat in de planning voor 19 oktober 2021.
Wil je meer weten verhalen lezen van en over The Fellowship of Acoustics? Bijvoorbeeld waarom een gitaarbouwer uit Texas heeft uitgepakt met een rododendron inleg in de kop? Kijk dan bij de nieuwsberichten op de website.
Baan 8 van FCC De Vaart op naam van Niek Kimmann
Racen, topsnelheid halen en bultjes fietsen met z’n maten
Het is lang geleden dat er zoveel pers op een gedenkwaardig moment in Dedemsvaart afkwam. Maar natuurlijk kon de media vanavond niet om de huldiging van olympisch en wereldkampioen BMX Niek Kimman heen. Leden van de Dedemsvaartse fietscrossvereniging waren massaal vertegenwoordigd en onthaalden hun held met een daverend applaus.
Het zonnetje scheen volop. Trots en blijdschap straalde van de gezichten van de fietscrossfans. Iedereen was in afwachting van de grote kampioen. Vorige week nog en ook gisteren was hij wereldnieuws en vandaag stond hij te schitteren op de baan van FCC De Vaart. Niek Kimmann. BMX-kampioen in de breedste zin van het woord.
‘De mooiste plek van de gemeente Hardenberg’
Speciaal voor de gelegenheid werd Niek bij zijn ouderlijk huis aan de Woudbloemweg opgehaald. Toen hij vanuit de woonkamer in de verte joelende kinderen hoorde, wist hij dat het moment was aangebroken om naar de plek te gaan, waar het allemaal begon: op de fietscrossbaan van FCC De Vaart aan de Archimedesstraat in Dedemsvaart. ‘De mooiste plek van de gemeente Hardenberg’, benadrukte Niek in zijn dankwoord. De manier waarop hij door zijn thuisvereniging in het zonnetje werd gezet, vatte hij samen in twee woorden. ‘Super vet’.
Terwijl zijn vader Richard Kimmann van een afstandje apetrots naar zijn zoon stond te kijken, deelde Niek handtekeningen uit aan de jonge fietscrossers. De energieke jonge BMX-fans hadden lang gewacht op dat heugelijke moment en stonden zich te verdringen voor hun allergrootste voorbeeld. Tot dat moment hadden ze zo stil als ze konden geluisterd naar de lovende woorden van Nieks oud-trainer Raymond Brink en sportwethouder van de gemeente Hardenberg Martijn Breukelman.
Eerste gemeentelijke sportpenning voor Niek
En die lovende woorden eindigden met nog veel meer heugelijke momenten. Niek werd overstelpt met cadeaus, maar schrijft opnieuw geschiedenis. Dit keer dankzij de gemeente Hardenberg en dankzij zijn eigen fietscrossvereniging FCC De Vaart. Want nadat een van de bochten al naar hem was vernoemd, draagt nu ook baan 8, de favoriete startplek van Niek Kimmann, zijn naam. Van de sportwethouder kreeg hij bovendien de allereerste sportpenning van Hardenberg uitgereikt. De wethouder roemde Nieks nuchterheid, ‘maar ondanks dat mag je ook gewoon heel erg trots zijn op jezelf. Het houdt maar niet op, zoveel titels je al op je naam hebt staan. Jouw prestatie is een geweldige promotie voor de sport en je bent een groot voorbeeld voor al die kinderen daar op de tribune. Wees trots op wat je kunt, wat je hebt bereikt en wat je ervoor moet laten’, aldus de wethouder.
Plezier en avontuur staan voor Niek voorop
Die nuchterheid klonk ook door in Brinks verhaal. ‘Want’, zo schetste de oud-trainer, ‘Dat is wat dit alles voor jou is. Een rondje fietsen met je maten.’ Volgens Brink is het nooit anders geweest, ongeacht de omstandigheden. Of het nu om een rondje gaat in de Kimmann-garden of tijdens een belangrijke wedstrijd op een ander continent, voor Niek staat het plezier en het avontuur altijd voorop. ‘Bij jou gaat het nooit om winnen. Het gaat om racen, topsnelheid halen en bultjes springen.’
Dat Niek Kimmann nu naast de vijfde wereldtitel op rij die mythische olympische plak heeft gehaald is volgens Brink ongekend. ‘Je bent de eerste Nederlander in de BMX-wereld die dit heeft gepresteerd’, sprak een trotse trainer.
We are the champions
Het nummer dat vervolgens door de luidsprekers en over de fietscrossbaan schalde, kon er natuurlijk maar een zijn. ‘We are the champions’ van Queen. Dit keer speciaal voor Niek, maar zeker ook voor de trotse Dedemsvaartse fietscrossvereniging. Want stiekem zijn ook zij een klein beetje kampioen geworden!
Wil je Niek volgen? Op zijn Facebookpagina heeft hij meer dan 30.000 volgers.
