Verhalen
Op INDedemsvaart schrijven we verhalen met impact. Verhalen waar de Dedemsvaarters zich in herkennen, die inspireren, die betekenis geven en die verbinden. Verhalen, waaruit blijkt dat we omzien naar elkaar, dat we met elkaar een gezonde ambitie hebben, kansen benutten, dat er saamhorigheid en is en waaruit blijkt hoe trots we eigenlijk zijn op ons dorp en alles wat daarmee samenhangt. Waarmee we laten zien dat we als krachtige kern belangrijk zijn voor de groeigemeente Hardenberg en dat Dedemsvaart een van de uithangborden is van de meest toegankelijke gemeente van Nederland. Dat we niet alleen keihard werken om dat vast te houden, maar dat we ons juist extra willen inzetten om dat beeld te verstevigen.
Met INDedemsvaart onderstrepen we de kracht van de Dedemsvaartse samenleving. Als onderdeel van de gemeente Hardenberg en de kracht van gewoon doen en durven doen.
Bestuursleden kijken terug op halve eeuw Dedemsvaria
‘Als het langs de waterkant bruist, is het voor mij goed’
Vijftig jaar Dedemsvaria. Wie is er niet groot mee geworden. Ontstaan in een tijd dat er veel stille armoede was en dat op vakantie gaan voor veel mensen geen vanzelfsprekendheid was. Nu, een halve eeuw later, is de feestweek nog altijd springlevend, ondanks dat er door de jaren heen activiteiten noodgedwongen zijn gesneuveld. Van, voor en door Dedemsvaart. Dat is en blijft volgens de organisatoren het motto. Met natuurlijk tijdens dit jubileumjaar, hoe kan het ook anders, wederom een Rozenkoningin en twee hofdames.
Het initiatief kwam in 1971 van VVV Reestdal en de Dedemsvaartse Middenstand Centrale. Zij bliezen het evenement, dat ook voor de Tweede Wereldoorlog al had bestaan, definitief nieuw leven in. In een tijd waarin het inzamelen van sponsorgeld voor de feestweek, die uiteindelijk een lange traditie zou kennen, nauwelijks moeite kostte.
‘Tradities zijn er om in ere te houden’
Anno 2022 is dat toch wel een iets ander verhaal. Bestuurslid Henry van Straten, en een van de bestuurders van het eerste uur, Jan Bredenoort, blikken samen aan de koffietafel bij Brasserie De Corner terug en durven toch ook gewoon vooruit te kijken. ‘Ik geloof er absoluut in dat er ook een honderdste editie komt. Een eeuwfeest’, zegt Henry opgetogen. ‘Tradities zijn er om in ere te houden. Toch?’
‘Als je precies doet wat ik doe, komt alles goed’
Henry, die omwille van zijn gezondheid, na de eerstvolgende editie alleen nog achter de schermen meedenkt, begon in 2003 als commentator van het spijkerbroekhangen en is altijd gebleven. In 2007 kwam de oud-marinier in het bestuur en tot 2019 bulderde zijn stem over zo’n beetje alle festiviteiten van de Varia. Van Jan Bredenoort kreeg hij toen hij toetrad tot het bestuur één ‘belangrijke’ opdracht: ‘Als je precies doet wat ik doe, komt alles goed’, luidde het devies van de langstzittende bestuurder. Beide mannen lachen hartelijk om de anekdote. Toch was er ook een keerzijde. Beiden kregen vlak na elkaar een hartinfarct. Of het aan de haring lag, die traditiegetrouw mee werd genomen naar de bestuursvergaderingen, weten ze niet. Veel belangrijker vinden ze de band die ze sindsdien hebben opgebouwd. Mede dankzij het revalidatietraject dat ze samen zijn ingegaan. Een vriendschap voor het leven, vol met mooie herinneringen en doorspekt met de nodige humor.
Nog altijd even betrokken
Jans historie gaat iets verder terug dan die van zijn compagnon. Al in 1974 betrad hij het bestuur. Hij ‘regeerde’ vanaf dat moment mee met de oprichters van het eerste uur, Henk Haverkort, Bart Bakker, Geert Kremer en Anton Jonker. Zijn glorietijden kende hij samen met wijlen Mary Hulleman, en Wim van der Graaf en met Johan Veenstra. Die tijd ligt inmiddels ver achter hem. Tien jaar geleden droeg hij het stokje over. Het was geen afscheid, want betrokken is hij nog steeds. En hoe. Tot op de dag van vandaag neemt hij nog altijd de populaire autorodeo, de 24-uursvismarathon, en de viswedstrijden voor de senioren en de jeugd voor zijn rekening.
Het unieke karakter van de Dedemsvaria, zes dagen feest, staat nog steeds overeind, vinden beide heren. Alhoewel het steeds moeilijker wordt om de dagen op een leuke manier gevuld te krijgen, zonder dat het al te veel geld kost. ‘Alles was altijd gratis en nog steeds proberen we zoveel mogelijk kosteloos aan te bieden. En toch ontkomen we er niet aan om af en toe inschrijfgeld te vragen of entreegeld voor het eindfeest. Ook al gaat het maar om kleine bedragen. De tijd dat de sponsoren zich stonden te verdringen om een bijdrage te leveren, is allang voorbij. Bovendien is alles duurder dan ooit, zeker ten opzichte van 2019, voor corona. We moeten dus nog inventiever zijn om een leuk programma aan te bieden. Maar ik denk zeker dat dit gelukt is voor deze 50e editie’, zegt Henry trots.
Rode draad van de feestweek
Blij is de stichting met organisatoren die zelf het heft in handen nemen. Zoals dat bijvoorbeeld gebeurt bij de Varia Run, de klassieke motoren op het Kalkoventerrein, de autorodeo en sinds dit jaar ook bij de muziekavonden. De gezamenlijke horeca en de Stichting Dedemsvaria hebben namelijk besloten de handen ineen te slaan. ‘Het zijn de evenementen waarmee de feestweek valt of staat. Vier of vijf dagen een braderie kunnen we al lang niet meer in de benen houden. Bovendien is het vandaag de dag niet eenvoudig om vrijwilligers te vinden, die hun steentje willen bijdragen. Daarom hebben we al die eigen initiatieven hard nodig en die ondersteunen we dan ook waar we kunnen. Samen met de waterspelen, de kermis, de kinderdag en het eindfeest vormen ze elk jaar weer de rode draad van de feestweek.’
Zonder waterspelen geen Dedemsvaria
Op de vraag wat hem van de afgelopen 47 jaar het meest is bijgebleven, hoeft Jan niet lang na te denken. ‘Er zijn zoveel mooie momenten. Maar de taptoe, met het vuurwerk springt er wel uit’, zegt hij glunderend. ‘Wat een spektakel’, verzucht hij. ‘Er kwam zo’n drieduizend man op af, allemaal naar het sportpark. En die eindfeesten, die waren toch ook altijd weer een succes hoor.’ Henry valt hem bij. ‘Voor mij zijn het toch wel de waterspelen. Zonder waterspelen geen Dedemsvaria wat mij betreft. Als ik al die ouders en kinderen langs de waterkant zie staan en het bruist, dan is het voor mij goed.’
‘De themafeesten sloegen ook altijd aan’, weet Jan nog. ‘Het countryspektakel op terrein Beukeveld bijvoorbeeld. Van heinde en ver kwamen de dansers naar Dedemsvaart, en o ja, die Amsterdamse dag en het Middeleeuwenfeest. Stuk voor stuk een grandioos succes. Herinner je je ook nog het Caraïbische feest bij het oude gemeentehuis? We hadden op duizend man gerekend, maar we kregen het dubbele aantal bezoekers. De muntjes raakten halverwege de avond op en om elf uur was ook het bier op. We moesten alle zeilen bijzetten om die avond in goede banen te leiden. Prachtig.’
Ballonnen maken plaats voor stuiterballen
Met het Timmerdorp en aansluitend het kinderpannenkoekenfeest, sinds een aantal jaren vast onderdeel van de Dedemsvaartse feestweek, gooide de stichting hoge ogen bij de basisschooljeugd. Twee dagen bouwen aan een eigen huis onder begeleiding van timmerexperts. Een schot in de roos, waarvoor veel kinderen zich al vroeg in het jaar opgeven. Deze keer overigens niet op de hoek van de Julianastraat en de Langewijk, maar op de parkeerplaats van het Zeven Linden College. Het ballonnenfestijn krijgt eveneens een ietwat andere invulling. Als gevolg van nieuwe regelgeving, maken tijdens de openingsceremonie de ballonnen plaats voor zeshonderd stuiterballen, die uit de lucht komen vallen. Voor de vinders van de gouden, zilveren en bronzen bal is er een leuke prijs.
Mysteryguests op de zaterdagavond
Henry is enorm blij dat het de Stichting Dedemsvaria is gelukt om ter ere van de uitgestelde 50e editie, zo’n mooi programma samen te stellen. Met activiteiten als een zomercarnaval, beachfootball, een brandweerdemonstratie, een agrarische dag, Dedemsvaria on Wheels, een formule 1 simulator, een BMX pumptrac, korendag en als afsluiter de band The Euros, kan wat de bestuurder betreft, de 50e feestweek al niet meer stuk. ‘Speciaal voor dit jubileum hebben vier ondernemers nog een verrassing in petto. Twee mysteryguests op de zaterdagavond. Spannend dus! Houd onze vernieuwde website in de gaten. Daar staat alles op over onze mooie feestweek.’
Benieuwd naar het hele programma van de 50e Dedemsvaria? Kijk dan op de vernieuwde website, op Facebook of op Instagram.
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
CDA’er Harold Mijnheer gaat voor lokaal haalbare stappen
‘Beloof geen zaken die je niet waar kunt maken’
Geef de inwoners realistisch vertrouwen en beloof geen zaken die je niet waar kunt maken. Lokaal haalbare stappen zetten, die van toegevoegde waarde zijn voor wonen, leven en werken. Wees daarnaast altijd een benaderbaar aanspreekpunt. CDA’er Harold Mijnheer uit Dedemsvaart windt er geen doekjes om. Dit is de manier waarop hij hoopt zijn kiezers te inspireren. Aan INDedemsvaart.nl vertelde hij zijn verhaal, aan de hand van de inmiddels bekende twaalf persoonlijke vragen.
- Naam: Harold Mijnheer
- Woonplaats: Dedemsvaart
- Leeftijd: 54 jaar
- Partij: CDA Hardenberg, 5e op de lijst
Twaalf persoonlijke vragen aan Harold Mijnheer
- Wat wil jij beteken voor de gemeente Hardenberg en voor Dedemsvaart in het bijzonder?
- Goedkope woningen bouwen voor starters
- Investeren in uitbreiding van kleinschalige bedrijventerreinen
- Behoud of uitbreiding van de aanwezige agrarische sector in onze gemeente
- Als partij mee participeren in dorpsvisies
- Vermindering van bureaucratie en de afstand verkleinen tussen burger en gemeente
- Wie of wat inspireert jou?
Niet iemand specifiek, maar met name personen die zich inzetten, waarmaken en doen wat ze zeggen en beloven en bovendien eerlijk en oprecht zijn.
- En hoe hoop jij de kiezers te inspireren?
Geef de inwoners realistisch vertrouwen en beloof geen zaken die je niet waar kunt maken. Lokaal haalbare stappen zetten, die van toegevoegde waarde zijn voor wonen, leven en werken. Wees altijd een benaderbaar aanspreekpunt.
- Wat is je lievelingsboek? (film mag ook)
Ik lees in vakanties vaak boeken over de Tweede Wereldoorlog en naar films als de The Green Mile en The Shawshank Redemption kan ik eindeloos kijken.
- Als je zelf een boek zou mogen schrijven, waar zou dat dan over gaan?
Ik neig naar de Tweede Wereldoorlog omdat daar nog zoveel over te vertellen is en dat nooit vergeten mag worden, maar ik heb ook boeken gelezen over het presidentschap van Amerika. Dat zou ook een inspiratie kunnen zijn voor een boek. Overigens heb ik niet die ambitie…
- Welk hoofdstuk in je leven zou je nog eens over willen doen?
Niet, ik ben uitermate tevreden over mijn levensverloop.
- Hoe wil jij geschiedenis schrijven? Oftewel, hoe wil jij herinnerd worden?
Ik ben niet iemand die de geschiedenisboeken in zal gaan. Ik doe al jarenlang vrijwilligerswerk en zie een nieuwe uitdaging in de politiek. Het zou mooi zijn als ik herinnerd word met betrekking tot iets wat ik vanuit mijn vrijwilligerswerk of raadslid heb bereikt.
- Waar mogen we jou midden in de nacht voor wakker maken?
Nergens.
- Wat is jouw grootste ergernis?
Onrecht in de meest brede zin van het woord. Of het nu gaat om personen of zaken, aan onduidelijkheid en leugens erger ik mij. Al heb ik wel in al die jaren geleerd, dat je er niet veel invloed op kunt hebben.
- Heb je ooit een moment gehad dat je het liefst door de grond wilde zakken?
Ik kan mij zo geen gênant moment herinneren, waarin ik in ernstige verlegenheid ben gebracht.
- Waar ben je trots op?
Mijn gezin en op hetgeen wat ik tot nu toe in mijn leven heb gedaan en bereikt. Daar heb ik een voldaan gevoel over.
- Is er een plek in onze gemeente waar je het liefst naartoe gaat? En daarbuiten?
Balkbrug is mijn geboorteplaats en daar voel ik mij sociaal nog erg bij betrokken. De Ommerschans, het Heuveltjesbos en het Reestdal zijn prachtige gebieden in onze gemeente. Daarnaast loop ik altijd op zondagen door Dedemsvaart-Zuid en de Kotermeerstal met onze hond. Buiten beide dorpen moet ik nog veel ontdekken in onze gemeente…
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Mieke Overvliet (GroenLinks) luistert goed naar haar omgeving
‘Prachtig om te zien hoe actief betrokken Dedemsvaarters zijn’
Goed naar je omgeving luisteren. Volgens de 29-jarige Mieke Overvliet uit Dedemsvaart is dat essentieel in de politiek. Ze staat als vierde genoteerd op de kandidatenlijst van GroenLinks en wil het verschil maken op het gebied van een duurzame en groene omgeving. Haalbaar voor iedereen, dus ook voor de lagere inkomens. Benieuwd naar de antwoorden op de persoonlijke vragen die we haar stelden? Lees dan snel verder.
- Naam: Mieke Overvliet
- Woonplaats: Dedemsvaart
- Leeftijd: 29
- Partij: GroenLinks, 4e op de lijst
Twaalf persoonlijke vragen aan Mieke Overvliet
- Wat wil jij beteken voor de gemeente Hardenberg en voor Dedemsvaart in het bijzonder?
Natuurlijk wil ik, net als vele anderen die zich verkiesbaar stellen, iets goeds doen voor de gemeente Hardenberg en Dedemsvaart in het bijzonder. Daarbij is het belangrijk goed naar je omgeving te luisteren! Zo geven veel inwoners aan dat ze graag wonen en werken in een schone en groene omgeving. Daarom zet ik me graag in om onze huizen en industrie schoner en duurzamer te krijgen, lokaal groene energie op te wekken, minder van gas afhankelijk te zijn en meer ruimte te bieden aan groen en natuur. GroenLinks wil dit soort dingen voor iedere burger haalbaar maken, dus ook de mensen die leven van een lager inkomen!
- Wie of wat inspireert jou?
Ik word geïnspireerd door vele mensen om mij heen om veel verschillende manieren: het is prachtig om te zien dat veel Dedemsvaarters actief betrokken zijn bij ons dorp en iets doen voor de samenleving, natuur, verenigingsleven enzovoort.
- En hoe hoop jij de kiezers te inspireren?
Door zelf ook iets goeds te doen! Dat kan op kleine manieren in het dagelijks leven, zoals die ene persoon die wat eenzaam is eens bezoeken of een appje sturen of je tuin in het najaar geschikt maken voor de egeltjes. Maar in de gemeenteraad zou ik die sociale en groene initiatieven ook heel graag in het ‘groot’ uitvoeren.
- Wat is je lievelingsboek? (film mag ook)?
The Last King of Scotland
- Als je zelf een boek zou mogen schrijven, waar zou dat dan over gaan?
Mijn collega-dierenartsen en ik grappen wel eens dat we makkelijk een boek met anekdotes over ons werk kunnen vullen. De patiënten, baasjes en verhalen verschillen telkens weer van elkaar en dat maakt elke dag weer leuk en afwisselend. Misschien komt dat boek er nog wel eens!
- Welk hoofdstuk in je leven zou je nog eens over willen doen?
Mijn studietijd in Utrecht en Maastricht was geweldig, die wil ik nog wel eens herbeleven
- Hoe wil jij geschiedenis schrijven? Oftewel, hoe wil jij herinnerd worden?
Als iemand die iets voor een ander (of anderen) heeft kunnen betekenen
- Waar mogen we jou midden in de nacht voor wakker maken?
Voor snacks uit de airfryer hahaha! Of voor een spoedgeval van een dier, dan ben ik ook zo m’n bed uit.
- Wat is jouw grootste ergernis?
Mensen die negatieve vooroordelen over iets of iemand hebben. Zo zonde!
- Heb je ooit een moment gehad dat je het liefst door de grond wilde zakken?
Haha ja maar die hou ik geheim 😉
- Waar ben je trots op?
Op wat de superleuke, jonge, gemotiveerde fractie GroenLinks Hardenberg allemaal wil bereiken!
- Is er een plek in onze gemeente waar je het liefst naartoe gaat? En daarbuiten?
Ik vind de kern van Dedemsvaart geweldig om lekker te winkelen, te lunchen of te borrelen met vrienden. Daarnaast ga ik graag met de fiets of te paard de natuur in!
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Arsanio Wiet (PvdA) weet hoe de hazen lopen
‘Ik voel me als een vis in het water in de lokale politiek’
Als het aan Arsanio Wiet ligt, komen er extra voorzieningen op recreatieplas De Kotermeerstal. Als gemeenteraadslid weet hij inmiddels hoe de hazen lopen en hij wil er dan ook alles aan doen om de Dedemsvaartse belangen onder de aandacht te brengen. Exclusief voor INDedemsvaart.nl vertelde hij zijn verhaal als mens achter de politicus.
- Naam: Arsanio Wiet
- Woonplaats: Het o zo mooie Dedemsvaart
- Leeftijd: 53
- Partij: PvdA
Twaalf persoonlijke vragen aan Arsanio Wiet
- Wat wil jij betekenen voor de gemeente Hardenberg en voor Dedemsvaart in het bijzonder?
Ik wil dat Dedemsvaart zeker is van mijn betrokkenheid. Ik wil laagdrempelig blijven en in gesprek blijven met de inwoners om te weten welke onderwerpen er spelen. Ik ben mij steeds meer als een vis in het water gaan voelen in de lokale politiek. Door te weten ‘hoe de hazen lopen’ zorg ik ervoor dat de Dedemsvaartse belangen de aandacht krijgen die zij verdienen in de gemeenteraad.
- Wie of wat inspireert jou?
Er zijn veel mensen die mij inspireren. Zij vormen mij tot wie ik nu ben. Van collega’s, commandanten, vrienden, inwoners van Dedemsvaart, familie tot aan mijn gezin.
- En hoe hoop jij de kiezers te inspireren?
Door een goede campagne te voeren en de kiezers te vertellen wat ik de afgelopen vier jaren heb kunnen betekenen. De afgelopen vier jaren heb ik mij vol ingezet om aandacht te vragen onderwerpen die in Dedemsvaart spelen. Met de kennis die ik de gemeenteraad heb opgedaan, heb ik de Dedemsvaartse organisaties wegwijs gemaakt in hoe zij het beste hun ideeën of onderwerpen onder de aandacht van de gemeente kunnen brengen.
- Wat is je lievelingsboek? (film mag ook)
De filmreeks van Lord of the Rings of Game of Thrones vind ik het einde.
- Als je zelf een boek zou mogen schrijven, waar zou dat dan over gaan?
Over mijn militaire diensttijd in Suriname en Nederland.
- Welk hoofdstuk in je leven zou je nog eens over willen doen?
Als het kon zou ik graag mijn schooltijd over willen doen. Ik kan redelijk goed leren, maar heb er niks mee gedaan. Ik ben tevreden met wat ik heb en heb bereikt, maar terugkijkend vind ik dat ik veel meer had kunnen bereiken. Kortom, ik heb mezelf toen tekortgedaan.
Hoe wil jij geschiedenis schrijven? Oftewel, hoe wil jij herinnerd worden?
Ik denk eerlijk gezegd niet aan geschiedenis schrijven. Ik ben gewoon mezelf en behandel mensen zoals ik zelf behandeld wil worden.
Waar mogen we jou midden in de nacht voor wakker maken?
In geval van nood mag je mij altijd wakker maken. Geen nood? Mij niet bellen! 😊
- Wat is jouw grootste ergernis?
Verdrietige mensen, niet betrokken mensen, onrecht en discriminatie. In de breedste zin van het woord, dus ook discriminatie op bijv. religie of geslacht.
- Heb je ooit een moment gehad dat je het liefst door de grond wilde zakken?
Jazeker, tijdens een militaire missie in Irak in 2016 gebeurde er iets met mijn pistool. Dit was geheel aan mijzelf te wijten. Ik heb mij toen dusdanig voor mijn actie geschaamd tegenover mijn collega’s dat ik wel door de grond kon zakken.
- Waar ben je trots op?
Ik ben er trots op dat ik in het algemeen Nederland en Hardenberg en Dedemsvaart in het bijzonder kan dienen als militair, gemeenteraadslid en organisator van diverse evenementen in Dedemsvaart.
- Is er een plek in onze gemeente waar je het liefst naartoe gaat? En daarbuiten?
Ik ga graag naar het centrum van Dedemsvaart en naar recreatieplas Kotermeerstal. Voor wat de Kotermeerstal betreft: als ik weer in de gemeenteraad kom, wil ik me daarom inzetten voor goede inclusieve sanitaire voorzieningen, het onderhoud van het strandzand, kleedruimtes voor het zwempubliek en horecamogelijkheden.
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Marjo de Greef (D66) zet zich in voor levendige samenleving
‘Het algemeen belang is vaak niet het belang van iedereen’
Marjo de Greef uit Dedemsvaart, tweede kandidaat op de verkiezingslijst van D66, streeft naar een open en eerlijke politiek. En hoewel ze het niet altijd met haar eens was, heeft ze bewondering voor de manier waarop Angela Merkel als vrouwelijke leider haar bijdrage heeft geleverd. Aan INDedemsvaart vertelde ze aan de hand van twaalf persoonlijke vragen haar verhaal. Evenals Gerrit Hartholt uit Dedemsvaart en Manon Toonen uit Balkbrug.
- Naam: Marjo de Greef-Moes
- Woonplaats: Dedemsvaart
- Leeftijd: 61
- Partij: D66, 2e op de lijst
Twaalf persoonlijke vragen aan Marjo de Greef
- Wat wil jij beteken voor de gemeente Hardenberg en voor Dedemsvaart in het bijzonder?
Ik zou graag een open en eerlijke politiek willen bereiken. Met daarin duidelijk een tijdig adviserende rol voor de inwoners, zodat de politiek een goede belangenafweging kan maken en het besluit goed kan uitleggen.
Ik ga mij inzetten voor een levendige Dedemsvaartse samenleving , waarin ieder op zijn eigen wijze een steentje aan kan bijdragen. Dat betekent dat Dedemsvaart haar eigen identiteit moet kunnen ontwikkelen en daarop moet inspelen met geschikte woningen, werk, onderwijs , sport, cultuur en ook al is het maar miniem, haar steentje kan bijdragen met betrekking tot het klimaat
- Wie of wat inspireert jou
Niet per se één persoon, maar als ik maar een stukje over mag/kan brengen van de boodschap van Mandela, dan zou ik heel blij zijn. Hoewel ik het politiek niet altijd met haar eens was, vind ik Angela Merkel een goed voorbeeld van hoe je als vrouw in de politiek je bijdrage kunt leveren.
- En hoe hoop jij de kiezers te inspireren?
Door open en eerlijk te zijn over onder andere dat het algemeen belang vaak niet het belang van iedereen is. Daarnaast om meer vertrouwen te geven aan mensen.
- Wat is je lievelingsboek? (Film mag ook)
De graaf van Monte Cristo van Alexandre Dumas. Het boek gaat over hoe mensen hun rijkdom en status ten koste van iemand anders willen handhaven/uitbreiden en de “wraak” daarop. Vooral hoe de puzzelstukjes in elkaar vallen vind ik bijzonder mooi om te lezen.
- Als je zelf een boek zou mogen schrijven, waar zou dat dan over gaan?
Ik zou een boek willen schrijven over het onvermogen van mensen om met macht om te gaan. En dat macht, volgens mij, zou moeten bestaan uit verantwoordelijkheid die je draagt voor welvaart en welzijn van andere mensen.
- Welk hoofdstuk in je leven zou je nog eens over willen doen?
Geen enkel hoofdstuk. Ik ben tevreden met de hoofdstukken van mijn leven, zoals die op dit moment zijn geschreven met alle ups en downs. Mijn gezegde: ‘Als er geen dalen zijn , dan kan je ook geen bergen beklimmen’.
- Hoe wil jij geschiedenis schrijven? Oftewel, hoe wil jij herinnerd worden?
Ik zou graag vooral door mijn gezin herinnerd willen worden als liefdevol, eerlijk persoon die oog heeft voor de ander.
- Waar mogen we jou midden in de nacht voor wakker maken?
Eigen gemaakte groentesoep, zoals mijn moeder ze vroeger maakte.
- Wat is jouw grootste ergernis?
Dat mensen niet eerlijk zijn en dat mensen zo snel (negatief) oordelen over anderen, zonder hun verhaal te kennen. Helaas niets menselijks is mij ook vreemd, maar ik probeer niet te snel te oordelen en naar mate ik ouder word gaat mij dat steeds beter af.
- Heb je ooit een moment gehad dat je het liefst door de grond wilde zakken?
Toen ik 18 was , lang geleden dus, werkte ik als enige jonge meid op de administratie van een grote garage. Er lag in die winter heel veel sneeuw en ik moest dus regelmatig aan een sneeuwballengevecht met mannelijke collega’s geloven. Ik dacht slim te zijn door mij buiten naast de deur met een arm vol sneeuw op te stellen en deze op een collega te gooien, zodra die naar buiten kwam. Helaas voor mij was die dag de directeur van Opel Nederland op bezoek. Hij kwam het eerst naar buiten en kreeg van mij de volle laag. Gelukkig nam hij het goed op, maar op dat moment kon ik wel door de grond zakken. Nu zou ik er hartelijk om kunnen lachen. Dat is het voordeel van ouder worden. Je kunt beter relativeren.
- Waar ben je trots op?
Op onze 3 dochters , die ieder op hun eigen manier en met respect voor elkaar en anderen hun plek in de samenleving innemen.
- Is er een plek in onze gemeente waar je het liefst naartoe gaat? En daarbuiten?
Het Reestdal vind ik schitterend bij elk weertype en is bij elk jaargetijde supermooi.
De bergen in het Zillertal in Oostenrijk hebben mijn hart gestolen, vanwege de rust die je er nog kunt vinden en vanwege het besef dat je als mens dan toch maar heel klein en nietig bent.
Ook Gerrit Hartholt uit Dedemsvaart en Manon Toonen uit Balkbrug hebben zich verkiesbaar gesteld. Benieuwd naar hun verhalen? Klik dan op de onderstaande linkjes.
Twaalf persoonlijke vragen aan Gerrit Hartholt, 5e op de lijst
Twaalf persoonlijke vragen aan Manon Toonen uit Balkbrug, 6e op de lijst
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Nick Strijker van OpKoers.nu houdt van korte lijntjes
‘Ik wil een soort doorgeefluik zijn voor Dedemsvaart’
Niet lullen, maar poetsen. Dicht bij de bevolking staan, met korte lijnen. Dat is het motto van Nick Strijker in Dedemsvaart, 8e op de lijst van OpKoers.nu. Zijn nuchterheid klinkt door in de twaalf vragen die we hem stelden. Zijn taak als politicus neemt hij heel serieus. Zich sterk maken voor ons dorp, dat is wat hij wil. Vind je het leuk om Nick Strijker en ook Falco Bruinsma uit Dedemsvaart en Wilfred Brommer uit Balkbrug als mens achter de politicus een beetje beter leren kennen? Lees dan snel verder.
- Naam: Nick Strijker
- Woonplaats: Dedemsvaart
- Leeftijd: 34
- Partij: Opkoers.nu
Twaalf persoonlijke vragen aan Nick Strijker
- Wat wil jij beteken voor de gemeente Hardenberg en voor Dedemsvaart in het bijzonder?
Ik wil een soort doorgeefluik zijn voor Dedemsvaart richting de gemeenteraad. Verder wil ik dicht bij de bevolking staan met korte lijnen. Niet lullen maar poetsen!
- Wie of wat inspireert jou?
Ik wil Dedemsvaart weer op de kaart zetten in Hardenberg en dat met behulp van de inwoners uit Dedemsvaart.
- En hoe hoop jij de kiezers te inspireren?
Door dingen samen te kunnen doen, woongenot en veiligheid te waarborgen en door plezier te hebben in Dedemsvaart.
- Wat is je lievelingsboek? (film mag ook)
Lord of the Rings
- Als je zelf een boek zou mogen schrijven, waar zou dat dan over gaan?
Ik ga geen boek schrijven. Als het wel zo zou zijn, dan een spannende thriller.
- Welk hoofdstuk in je leven zou je nog eens over willen doen?
Geen, alles gaat zoals het gaat en je moet er het beste van maken. Je leert ook van alle hoofdstukken in je leven.
- Hoe wil jij geschiedenis schrijven? Oftewel, hoe wil jij herinnerd worden
Gewoon als Nick, een sociale, vriendelijke en leuke jongen.
- Waar mogen we jou midden in de nacht voor wakker maken?
Stamppot andijvie
- Wat is jouw grootste ergernis?
Moet nog komen.
- Heb je ooit een moment gehad dat je het liefst door de grond wilde zakken?
Zeker heb ik die gehad. Wie heeft die niet gehad.
- Waar ben je trots op?
Op mijn vrouw en kinderen.
- Is er een plek in onze gemeente waar je het liefst naartoe gaat? En daarbuiten?
Ik mag graag op de camping staan met de caravan. Dit doen we ook regelmatig in de omgeving Hardenberg en Ommen.
Lees via de link ook de verhalen van de kandidaten Falco Bruinsma en Wilfred Brommer.
Twaalf persoonlijke vragen aan Falco Bruinsma, 9e op de lijst
Twaalf persoonlijke vragen aan Wilfred Brommer uit Balkbrug, 11e op de lijst
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
VVD’er Kevin Hekert inspireert door te doen
Mensen die denken in mogelijkheden inspireren hem. Zelf wil hij inspireren door te doen en kiezers mee te laten denken en te doen. Aan het woord is de 34-jarige Kevin Hekert uit Dedemsvaart. Vijfde op de kandidatenlijst van de VVD. Aan INDedemsvaart vertelde hij zijn verhaal in de vorm van 12 persoonlijke vragen. En hij niet alleen. Ook Kathleen van Dijk, Liam Borger en Jacco Rieks klommen in de pen. Allemaal jonge mensen die ons dorp vertegenwoordigen!
- Naam: Kevin Hekert
- Woonplaats: Dedemsvaart
- Leeftijd: 34 jaar
- Partij: VVD, 5e op de lijst
Twaalf persoonlijke vragen aan Kevin Hekert……
- Wat wil jij betekenen voor de gemeente Hardenberg en Dedemsvaart in het bijzonder?
Onze gemeente heeft de ambitie om in 2050 energieneutraal te zijn. Daar moet nog veel voor gebeuren, en dat wil ik graag samen met onze inwoners doen. Samen naar oplossingen zoeken om deze uitdaging handen en voeten te geven, en ook samen voorkomen dat dit een grote impact heeft op leefgenot.
- Wie of wat inspireert jou?
Ik haal mijn inspiratie uit doeners en optimisten. Het is prachtig om te zien hoe men voor bijna ieder probleem één of meerdere oplossingen weet te vinden. Kortom, mensen die denken in mogelijkheden, inspireren mij. Dat vind ik terug bij vrienden en familie.
- En hoe hoop jij de kiezers te inspireren?
Door te doen en onze kiezers mee te laten denken en doen. Geef mensen de vrijheid en blijf met deze mensen in gesprek over de uitdagingen, waar we als gemeente voor staan. Ik ben ervan overtuigd dat eenieder zijn of haar verantwoordelijkheid neemt.
- Wat is je lievelingsboek? Film mag ook.
‘The Shawshank Redemption’, een prachtig verhaal over een man die onterecht is veroordeeld tot een lange gevangenisstraf. In plaats van zwelgen in het onrecht dat hem is aangedaan, helpt hij het leven van zijn medegevangenen te verbeteren.
- Als je zelf een boek zou mogen schrijven, waar zou dat dan over gaan?
Over ‘nu’. Het is volgens mij een bijzondere tijd waarin we leven. Met onderwerpen die nu spelen zoals corona, de oorlog in Oekraïne en het klimaat. Geschiedenis die belangrijk is om te bewaren.
- Welk hoofdstuk in je leven zou je nog eens over willen doen?
Het is mijn overtuiging dat je veel leert op deze momenten, en dat ik zonder deze momenten niet de persoon zou zijn die ik nu ben.
- Hoe wil jij geschiedenis schrijven? Oftewel, hoe wil jij herinnerd worden?
Op de eerste plaats als een lieve vader. Ik hoop dat mijn kinderen vrijheid in geborgenheid ervaren en trots op mij zijn. Wat algemener: ik hoop dat mensen zich mij herinneren als iemand die klaar staat en betrokken is.
- Waar mogen we jou midden in de nacht voor wakker maken?
Je mag me wakker maken voor een goed uitgerust gevoel, maar ik denk dat laten liggen veel beter werkt. Als je mij dan tóch ergens voor wakker wilt maken: ik houd wel van een spelletje ‘Kolonisten van Catan’ met vrienden.
- Wat is jouw grootste ergernis?
Meestribbelen. Dat doen mensen die ‘ja’ roepen, om dan vervolgens voor elke oplossing een nieuw probleem te introduceren.’
- Heb je ooit een moment gehad dat je het liefst door de grond wilde zakken?
Kortgeleden nog. In de supermarkt hoorde ik mensen Engels spreken en blijkbaar kon men het woord voor spaarkaart niet vinden. Iets te vlug hielp ik toen met een verkeerd woord: niemand die mij snapte. Na een snelle controle thuis kon ik alsnog wel door de grond zakken…
- Waar ben je trots op?
Ik ben trots op mijn kinderen. Op de wijze waarop zij zich ontwikkelen en hoe hun eigen karakter steeds duidelijker naar boven komt. Ook ben ik trots op het land en de omgeving waarin wij leven. Je kunt hier vrij je mening uiten, zonder bang te hoeven zijn. Dit doen we samen.
- Is er een plek in onze gemeente waar je het liefst naartoe gaat? En daarbuiten?
Het Heuveltjesbosbad. Prachtig bad! Heerlijk om de kinderen daar te zien spelen en plezier hebben. En het is relatief dichtbij. Buiten onze gemeente vind ik de omgeving van Ede erg mooi. Een prachtig stuk Nederlandse natuur.
Ook benieuwd naar het verhaal van de overige VVD-kandidaten uit Dedemsvaart? Klik dan hieronder op de link. Veel leesplezier!
Twaalf persoonlijke vragen aan Liam Borger, 9e op de lijst
Twaalf persoonlijke vragen aan Kathleen van Dijk , 10e op de lijst
Twaalf persoonlijke vragen aan Jacco Rieks, 15e op de lijst
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Jongerencoach Jolien van de Belt kijkt wat er wel kan
Dromen van jongeren in vervulling dankzij nieuw project in Dedemsvaart
Al op jonge leeftijd stappen maken om je uiteindelijke droom waar te maken. Een prachtkans, speciaal voor jongeren in de leeftijd van 10 tot 15 jaar die wonen in De Vogelbuurt in Dedemsvaart. Mogelijk gemaakt door groepsaccommodatie De Wolfskuil, Vechtdal Wonen, De Stuw en het VSB Fonds. Projectleidster is Jolien van de Belt uit Dedemsvaart. Haar eigen droom maakte ze waar door met jongeren te gaan werken. En dat doet ze elke dag met heel veel plezier.
Ik en Mijn Droom
Al haar energie steekt ze in haar werk. Twee banen heeft ze. Beide in de jeugdhulpverlening. Waarom? Omdat ze vindt dat iedereen een kans verdient om te groeien. Te worden wie je graag wilt zijn.
‘Bij ‘Ik en Mijn Droom’ gaat het er niet persé om dat je droom ook daadwerkelijk wordt verwezenlijkt’, legt ze uit. ‘Maar wel welke stappen je moet zetten, welke obstakels je moet overwinnen en welke vaardigheden je nodig hebt om daadwerkelijk je droom in vervulling te laten gaan.’
Steuntje in de rug
Volgens Jolien moet het dan wel gaan om realistische dromen, die ook echt te verwezenlijken zijn. ‘Wil je miljonair worden, dan kunnen we vanzelfsprekend niet zoveel voor je doen. We hebben twee keer eerder dit project gedraaid in wijken in Ommen. Dromen die dan voorbijkomen zijn bijvoorbeeld de wens om een keer te gaan zeevissen of een verzorgpony te hebben. Dat is haalbaar. In de basis kijken we hoe gemotiveerd je daadwerkelijk bent om je doel te bereiken. Of het gaat om iets wat je echt zelf wilt waarbij je dus helemaal je eigen keuzes mag maken.’
‘Vervolgens gaan we aan de slag. We gaan kijken wat er allemaal nodig is om je droom in vervulling te laten gaan. Je leert samenwerken, elkaar vragen te stellen en te beantwoorden, hoe je vriendschappen aangaat, hoe je je verantwoordelijkheid neemt, je grenzen bepaalt en last but not least hoe je je plannen presenteert. Allemaal skills die eraan bijdragen dat jij steviger in je schoenen komt te staan. Er zijn veel kinderen die dat steuntje in de rug heel goed kunnen gebruiken. En dat is precies waarom we dit doen en waarom we dit zo belangrijk vinden.’
Positieve boost
In het project hanteert Jolien een speciaal stappenplan om een droom te realiseren. ‘Een van de deelnemers wilde graag astronaut worden. Dat is heel groot en lijkt haast onmogelijk. En toch zijn we de uitdaging aangegaan. In tien realistische stappen heeft hij gaandeweg ontdekt hoe hij zijn droom waarmaakt en welke weg hij daarvoor nog moet afleggen. Die ervaring en al die leermomentjes, geven een positieve boost. Samen kijken we altijd naar wat er wel kan.’
Jolien geniet elke keer weer als ze ziet hoe er hechte vriendschappen ontstaan en hoe de deelnemers groeien. ‘Vergeet niet dat de wat kansarmere kinderen vaak aan de zijlijn lopen. Wij gaan met hen terug naar de basis. Kijken samen met deze kinderen waar ze nu echt blij van worden en geven ze met dit project handvatten voor de toekomst. Daar trekken ze samen in op. Via Whatsapp houden ze contact. Ook voor kinderen die wel wat meer zelfvertrouwen kunnen gebruiken, is dit een uitgelezen kans. De succeservaring, daar gaat het om’
‘De jeugd kan best weer een verzetje gebruiken’
Het project ‘Ik en Mijn Droom’ wordt gedraaid in buurten, waar activiteiten nodig zijn om kinderen betrokken te houden. De Dedemsvaartse doet er alles aan om er zoveel mogelijk ruchtbaarheid aan te geven. In de hoop dat ze straks een mooie groep heeft van tien kinderen waarmee ze aan de slag kan. ‘Door corona heeft het project een tijd stilgelegen. We pakken nu zo snel mogelijk de draad weer op, ook omdat we ons ervan bewust zijn dat de jeugd best weer een verzetje kan gebruiken.’
Hoewel ze zich realiseert dat sommige kinderen een drempel ervaren om zich op te geven, weet ze ook dat kinderen die vrees heel snel te boven zijn, als ze zich eenmaal hebben aangemeld. ‘Het is bijzonder hoe snel kinderen zich open en vrij voelen, verwant met elkaar. Ze hebben immers allemaal dezelfde missie. Alleen dat al schept een band.’
‘In het begin vaak spannend’
Wie meedoet, mag zelf een coach of een mentor aanwijzen. Dit kan een ouder zijn, maar ook bijvoorbeeld een oppas, een tante of een buurvrouw. De mentor of coach blijft op de achtergrond en heeft een helpende, stimulerende rol. Vervolgens speelt een groot deel van de activiteiten zich af op de Wolfskuil. Daar maken de kinderen zich de vaardigheden eigen die ze nodig hebben om sprongen vooruit te maken. Het programma is met sport en spel, klimmen en klauteren, maar ook weerbaarheidstrainingen, zeer gevarieerd.
‘We overnachten in een groepsaccommodatie’, vertelt Jolien. ‘Midden in de bossen. Dat vinden kinderen in het begin vaak spannend, maar uiteindelijk beleven ze de tijd van hun leven’, verzekert ze. ‘We sluiten elk project af met een feestje en een expositie in de desbetreffende wijk. Samen met de buurt en andere belangstellenden. De animo hiervoor in Ommen was heel groot. Mooi hoe ook dan de verbinding ontstaat. Het bewijst wat mij betreft de kracht van dit project.’
‘Waar mijn hart lag’
De Dedemsvaartse jongerencoach herkent zichzelf maar al te vaak in de jeugd van nu. ‘Ik was best een hele irritante puber en vond school helemaal niets. Wel was ik heel sociaal. Vond toen al het maken van verbinding met mensen heel tof. Maar pas toen ik social work ben gaan doen, wist ik dat ik op het juiste spoor zat. Waar mijn hart lag. Dat heeft best lang geduurd. Er wordt heel veel van jongeren gevraagd, vind ik. Grote vraagstukken soms. Wat je van het leven verwacht. Op die leeftijd kun je dat niet bedenken. Wat je wel kunt doen is kleine stapjes nemen, die je helpen je pad te kiezen. Ik wil daar graag mijn steentje aan bijdragen. Ik word er super blij van als iemand echt ergens voor gaat en zijn of haar doel behaalt. Op mijn lijf geschreven dus, dit project.’
Het project is inmiddels gestart, maar krijgt ongetwijfeld in de toekomst een vervolg. Nieuwsgierig? Kijk dan op de website van de Wolfskuil of Gewoon Actief. Informatie kun je opvragen via ikenmijndroom@gmail.com of stuur een appje naar 06-682482675.
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Simone Hof van ChristenUnie pleit voor veiligheid N377
‘Het gaat om de betrokkenheid die je toont’
Volgens raadslid Simone Hof uit Balkbrug, nummer twee op de lijst van de ChristenUnie, lopen mensen niet warm voor mooie beloftes, maar gaat het juist om de betrokkenheid die je toont als partij. Ze vindt het niet persé nodig om geschiedenis te schrijven, maar hoopt wel een positieve invloed uit te kunnen oefenen op haar medemens. INDedemsvaart stelde haar twaalf persoonlijke vragen. En natuurlijk legden we diezelfde vragen voor aan een aantal van haar partijgenoten.
- Naam: Simone Hof
- Woonplaats: Balkbrug
- Leeftijd: 54
- Partij: ChristenUnie, 2e op de lijst
Twaalf persoonlijke vragen van INDedemsvaart aan Simone Hof
- Wat wil jij betekenen voor de gemeente Hardenberg en voor Balkbrug in het bijzonder?
Ik wil het lokale bestuur graag dichter bij inwoners brengen. Omdat we het met en voor elkaar moeten doen en daarvoor moet je goed met elkaar in verbinding staan. Ik woon in Balkbrug, dus dat is voor mij de aangewezen plek om daar mee verder te gaan. Verder wil ik – en daar is de ChristenUnie al een tijdje mee bezig – voor Balkbrug bereiken dat het op en rond de N377 veiliger wordt. We zijn op zich blij met de onderdoorgang, maar daardoor wordt er nu vaak zo hard gereden, dat maatregelen echt noodzakelijk zijn.
- Wie of wat inspireert jou?
Het feit dat ik voor de ChristenUnie actief ben, verraadt natuurlijk dat ik onder andere geïnspireerd word door wat Christus ons in de bijbel voorleeft. Daarnaast word ik niet zozeer door mensen zelf geïnspireerd maar meer om wat ze doen. Ik zou wel een ochtendje willen praten met mevrouw Angela Merkel, de net afgetreden Duitse bondskanselier. En ik ben op dit moment wel een beetje onder de indruk van de standvastigheid van de Oekraïense president Zelensky.
- En hoe hoop jij de kiezers te inspireren?
Ik hoop dat dat lukt door betrokkkenheid te tonen. In de jaren dat ik nu raadslid ben, heb ik gemerkt dat het mensen niet zozeer gaat om mooie woorden en beloftes, maar dat ze het erg op prijs stellen als je regelmatig met hen spreekt, naar ze luistert en serieus neemt.
- Wat is je lievelingsboek? (film mag ook)
Ik lees ontzettend graag (en ga trouwens ook graag naar de bioscoop). Ik heb geen uitgesproken favoriet boek, maar kan “Ik ben pelgrim” van Terry Hayes van harte aanbevelen.
- Als je zelf een boek zou mogen schrijven, waar zou dat dan over gaan?
Geen flauw idee. Al zouden er zeker sterke, gedreven vrouwen in voorkomen.
- Welk hoofdstuk in je leven zou je nog eens over willen doen?
Geen enkel. In mijn leven is echt niet alles van een leien dakje gegaan maar ik ben blij met waar ik nu sta en hoe ik daar gekomen ben.
- Hoe wil jij geschiedenis schrijven? Oftewel, hoe wil jij herinnerd worden?
Ik hoef niet per se geschiedenis te schrijven. Ik wil graag mijn bijdrage leveren in het hier en nu, in de hoop dat het van positieve invloed is op wat er nog komen gaat. Ik vind het belangrijk betrouwbaar te zijn en, voor zover dat in mijn macht ligt, het goede te doen. En ik hoop dat mijn dierbaren me zich herinneren als iemand die liefhad.
- Waar mogen we jou midden in de nacht voor wakker maken?
Nergens voor. Mijn nachten zijn in de regel niet zo lang, dus wil ik daar het maximale uithalen.
- Wat is jouw grootste ergernis?
Lawaai; we hebben bijna letterlijk 24/7 geluid om ons heen, van allerlei apparaten, verkeer, te harde muziek, schreeuwerige reclames of wat dan ook. En besluiteloosheid, soms is het beter een foute beslissing te nemen dan geen.
- Heb je ooit een moment gehad dat je het liefst door de grond wilde zakken?
Niet echt. Iedereen maakt fouten of doet weleens iets doms. Ik probeer me daar niet teveel van aan te trekken. Wat ik wel vervelend vind is als ik mensen heb gekwetst. Dat is niet mijn bedoeling dus dat probeer ik dan zo snel mogelijk recht te zetten.
- Waar ben je trots op?
Niet op iets in het bijzonder. Maar ik ben blij met hoe ik het tot dusver gerooid heb in het leven, mijn directe omgeving, in mijn werk en de lokale politiek.
- Is er een plek in onze gemeente waar je het liefst naartoe gaat? En daarbuiten?
Zeker! Het Reestdal is prachtig, daar loop ik graag en vaak. En ik ben gids in de Ommerschans, een interessant stukje Balkbrug (althans, voor een klein deel). Buiten onze gemeente ga ik graag naar Vlieland, voor de relatieve rust (je auto mag niet mee het eiland op), even niks te moeten en de zee.
Ook benieuwd naar het verhaal van andere kandidaten uit Dedemsvaart en Balkbrug? Klik dan hieronder op de link. Veel leesplezier!
Twaalf persoonlijke vragen aan Wiepie van der Veen, 5e op de lijst
Twaalf persoonlijke vragen aan Luuk Visscher uit Balkbrug, 12 op de lijst
Twaalf persoonlijke vragen aan Judith Vrieling uit Balkbrug, 17e op de lijst
Twaalf persoonlijke vragen aan Ineke van de Logt, 21e op de lijst
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Edward van Dijk opent vijf nieuwe Okay winkels
‘Op een misschien kan ik niet ondernemen’
Tegen alle verwachtingen in, heeft corona bewezen dat het grote gros van de consumenten nog steeds het liefst fysiek een winkel binnenstapt. Die conclusie durft de Dedemsvaartse retailonderemer Edward van Dijk na twee lockdowns wel te trekken. Sterker nog, het was voor hem reden om nog vijf extra Okay-winkels te openen in kleine en middelgrote plaatsen.
‘Achteraf gezien zijn we er aardig goed doorheen gerold’, vertelt hij. ‘Nadat alles weer open mocht, hebben de meeste middenstanders toch wel een inhaalslag kunnen maken, verwacht ik. Wij hebben de omzet vrij vlot zien herstellen. Na de versoepelingen was het drukker dan ooit in veel van onze winkels. Voornamelijk door uitgestelde aankopen. Veel klanten hebben dus toch gewacht totdat we weer open mochten. Uit loyaliteit, maar zeker ook vanuit veiligheidsoverwegingen. In de stad was het gewoon veel te druk.’
‘Vergeet niet, dat de brandstof ook steeds duurder wordt. Nu er oorlog is in Oekraïne helemaal. Ook dat houdt mensen in het dorp. En zeg nou zelf, je hoeft Dedemsvaart niet uit. De kledingwinkels in ons dorp vullen elkaar perfect aan.’
‘Fysiek winkelen heeft grote voordelen’
De internetaankopen mogen dan in de tijd van lockdown een vlucht hebben genomen, inmiddels neemt dat weer normale proporties aan. Edward kijkt daar niet van op. ‘Fysiek winkelen heeft grote voordelen. Sociaal gezien is het veel leuker. Het onderlinge contact is belangrijk. Bovendien weet je wat je koopt, omdat je het even hebt kunnen passen. Dertig tot veertig procent van de internetaankopen gaat retour. Niet een keer, maar soms wel drie keer. Mensen zijn daar snel zat van.’
Geen webshop
Vijf jaar geleden besloot hij zelf, bij wijze van proef, een webshop te onderhouden, maar stapte daar snel weer van af. ‘Ik heb meer verstand van fysieke winkels’, lacht hij. Toen zijn winkels op slot moesten, liet hij zich dan ook niet verleiden. ‘Onderaan de streep kost het alleen maar geld. We hadden wel net als veel andere winkels click & collect. In al onze winkels zijn ze er razend druk mee geweest, maar de omzet is nagenoeg nihil. We hebben dat puur gedaan voor het klantencontact.’
‘De huren zijn scherp geprijsd’
Ook dat bleek een goede zet, want de consument bleef trouw aan de Okay-winkels. Met als resultaat dat Edward nu nog extra winkels kan openen in Enschede-Zuid, Zwolle-Zuid, Oldenzaal, Coevorden en Goor. ‘Niemand durft in deze tijd een winkelpand aan te kopen en om leegstand te voorkomen, zijn de huren scherp geprijsd. In de plaatsen waar we ons gaan vestigen was ons kledingaanbod niet goed vertegenwoordigd. Daar ben ik op ingesprongen.’
‘Het voelde heel oneerlijk’
Gedurende de eerste lockdown liet hij zich behoorlijk kritisch uit over het coronabeleid van de overheid en kreeg gaandeweg flink bijval. De onduidelijke en vooral tegenstrijdige maatregelen gingen hem aan het hart. ‘Niet zozeer voor mezelf. Na 25 jaar ondernemerschap heb ik wel wat vet op de botten, waardoor ik de tegenslagen gemakkelijker kan opvangen. Maar voor veel andere ondernemers en starters is dat natuurlijk een heel ander verhaal. Voor hen wilde ik me hard maken. Het doet een ondernemer zeer als je ziet dat jouw winkel dicht moet en dat het bij de collega’s een drukte van belang is. Het voelde heel oneerlijk en het had naar mijn mening ook totaal geen nut.’
‘De meesten zitten thuis met enkel een snotneus’
Dat nu van zijn 400 werkneemsters een flink aantal zit thuis vanwege coronabesmetting, voelt hij opnieuw in de portemonnee. ‘De meesten hebben enkel een snotneus, maar moeten wel thuisblijven. Een hoog ziekteverzuim en een krappe bezetting. Ja, dat hakt er opnieuw in. Maar ik ben vooral blij dat iedereen weer gewoon z’n ding kan doen. Ik hoop alleen wel dat de overheid coulant is ten opzichte van ondernemers die coronasteun moeten terugbetalen of een belastingschuld hebben. Dat is toch wel het minste wat ze kunnen doen.’
Op de vraag of hij, met inmiddels 75 winkels onder zijn hoede, maatregelen heeft genomen voor een eventuele nieuwe corona-uitbraak, schudt Edward van Dijk heel beslist zijn hoofd. ‘Nee hoor. Op een misschien kan ik niet ondernemen. Ik zou niet weten hoe. Een jaar van tevoren koop ik alle kleding in in en ik kan met zoveel fysieke winkels niet opeens de helft minder inkopen. Ik vertrouw erop dat het goedkomt.’
Meer weten over Okay? Bezoek dan de website
Of volg Okay Dedemsvaart op Facebook en Instagram.
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Bezorgservice gouden greep voor eetcafé De Bolle
‘Ik ben er best trots op dat we het zelfstandig hebben gered’
Aan de stamtafel van eetcafé De Bolle drinkt eigenaar Christiaan Post een welverdiende kop koffie als er plotsklaps een gast de deur binnenstormt met rode wangen van de koude wind en van inspanning. ‘Ik ben hiernaast bezig, maar kan ik hier straks even een hapje komen eten?’, vraagt hij gehaast. ‘Entrecootje ofzo?’ Christaan lacht. ‘De entrecote staat op onze nieuwe kaart, maar voor nu heb ik wel een lekkere schnitzel of spareribs.’ De man knikt blij. ‘Lekker! Ik maak even mijn werk af en dan kom ik eraan.’
Het lijkt een doodgewone doordeweekse dag. Maar sinds we leven met een pandemie is eigenlijk geen enkele dag meer doorsnee. Zeker niet voor de horeca. Gelukkig gloort er hoop aan de horizon, nu het kabinet heeft aangekondigd de meeste coronaregels overboord te willen gooien. Sindsdien is Christiaan in een juichstemming. ‘Ondanks dat corona ons geen windeieren heeft gelegd hoor’, benadrukt hij. ‘Maar we kunnen niet wachten totdat we het café weer vol hebben. We hebben van alles in petto’, zegt hij handenwrijvend.
‘Ik zal die dag echt nooit meer vergeten.’
In december 2019 opende hij vol goede moed het eetcafé aan de Julianastraat. Drie maanden later, om precies te zijn op 15 maart 2020, droeg de regering de horeca op de deuren te sluiten. ‘We kregen een half uur de tijd om de gasten naar huis te sturen. Ik zal die dag echt nooit meer vergeten. Verschrikkelijk. Alsof we het galgenmaal serveerden.’
Een onzekere periode brak aan en Christiaan besloot zich voor honderd procent te storten op de bezorgservice. Hoewel dit sterk leek op een vooruitziende blik, stond hij zelf versteld van het succes. ‘We hadden al voor de lockdown de folders verspreid en opeens bleek het een gouden greep. Alles kwam opeens in een stroomversnelling. We hebben het zowel de eerste als de tweede lockdown hartstikke druk gehad. En ja, ik ben er best een beetje trots op dat we het zelfstandig hebben gered. Zonder steun van de overheid.’
‘Elke avond aan een lege bar zitten, breekt je op’
Desondanks drukte de laatste lockdown zwaar op de caféhouder. ‘We misten natuurlijk de Kerst en januari en februari zijn sowieso altijd al magere maanden. Maar ook de leegte ontmoedigt. Elke avond aan een lege bar zitten, dat breekt je op. Het doet echt pijn. We zetten dan zelf de muziek maar wat harder en schonken een biertje voor het personeel. Zo leek het nog ergens op. Maar leuk is anders.’
Zijn medewerkers gaan hem aan het hart. ‘Afgelopen zomer hebben we extra mensen aangenomen en hen wilde ik er absoluut bij houden. Niet alleen omdat horecapersoneel moeilijk is te krijgen, maar vooral omdat ik enorm veel bewondering en waardering heb. Voor allemaal. Ze hebben het geweldig gedaan en bijzonder veel veerkracht getoond. Ook ben ik heel blij met de vele klanten en stamgasten die ons tot het laatst toe er doorheen hebben getrokken.’
‘Ik zit nooit stil’
De horeca zit Christiaan in het bloed. ‘Op bruiloften haalde ik al glazen op toen ik nog maar 15 was’, lacht hij. ‘Sindsdien loopt de horeca als een rode draad door mijn leven.’ Met eetcafé De Bolle treedt hij in de voetsporen van wijlen zijn vader Arie. Arie Post runde het voormalig zalencentrum De Berken in Kerkenveld. Boven de bar hangt zijn portret. ‘Hij was mijn beste vriend en mijn voorbeeld’, vertelt Christiaan openhartig, terwijl hij zijn blik even laat rusten op de tekening. ‘Het altijd alles willen aanpakken, dat heb ik van hem. Ik zit nooit stil. Ik zit vol ideeën die ik allemaal nog in de praktijk wil brengen. Levenslustig, positief en creatief. Net als mijn vader. Toen hij overleed, wist ik niet waar ik het zoeken moest. Dat ik nu zijn werk kan voortzetten, voelt goed. Heel goed.’
‘Open staan voor nieuwe dingen en creatief bezig zijn’
Creativiteit en doorzettingsvermogen heeft Christiaan in coronatijd door een lastige tijd gesluisd. Door bijvoorbeeld een online muziekbingo te houden. De animo was onverwachts groot. ‘Nooit gedacht dat ik nog eens zoiets zou doen’, lacht de Dedemsvaarter. ‘Ook dat hoort bij het ondernemerschap. Open staan voor nieuwe dingen en creatief bezig zijn. In die zin sta ik altijd aan. Ergens had het ook wel wat, die innovatie. We waren in elk geval weer met mensen bezig. Interactie! Gaaf!’
Voor de komende tijd barst de caféhouder van de ideeën. ‘We krijgen een nieuwe bezorgkaart en een nieuwe menukaart in het café. We hebben de uitstraling van een eetcafé en de kwaliteit van een restaurant en dat gaan onze gasten de komende tijd extra ervaren. Ook willen we naar een totaalbeleving. Dat betekent dat als je hier een drankje komt drinken, de hapjes van het huis zijn.’ Gemoedelijkheid. Dat is een groot goed in eetcafé De Bolle en daar staat het ook om bekend. Het huiskamergevoel. Een huiskamer waar iedereen welkom is. Met elke maand livemuziek op het programma, de darttoernooien, kampioenschap piemel pimpen en de muziekbingo’s wordt dat gevoel nog eens versterkt.
‘Met z’n allen de draad oppakken. Maar nu samen’
Samen met de andere horecaondernemers zet Christiaan Post de schouders eronder. ‘Willen we Dedemsvaart extra op de kaart zetten, dan moeten we samenwerken. Lief en leed delen. Met z’n allen de draad weer oppakken. Maar nu samen. Voor het grotere belang. We gaan mooie dingen doen de komende tijd. Voorlopig ben ik nog lang niet klaar. Ik heb er zin in.’
Meer weten over eetcafé De Bolle? Bezoek dan de website. Daar vind je ook de link naar de Facebookpagina en Instagram.
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
Gepensioneerde huisarts Huibertien Oosterlee blikt terug
‘Helemaal immuun voor al het leed word je nooit’
Twee jaar geleden besloot ze samen met haar man op het achterland te gaan wonen. In Junne. En daar heeft ze nog geen seconde spijt van gehad. In de boerenkeuken van haar boerderij zit de bijna 64-jarige Huibertien Oosterlee. Sinds kort gepensioneerd huisarts. Standplaats Dedemsvaart. Ze straalt en wijst naar buiten. ‘Het is hier zo heerlijk stil. Soms zie ik reeën in de tuin. Echt fijn’, verzucht ze.
25 jaar heeft ze erop zitten als huisarts in Dedemsvaart. Ze vierde haar jubileum en afscheid ineen. Haar collega’s spaarden kosten nog moeite om haar nog een laatste keer flink in het zonnetje te zetten. Als dank. Voor wat ze voor de Dedemsvaartse gemeenschap heeft betekend. ‘Het was prachtig’, vertelt Huibertien. ‘Ik werd opgehaald met de huifkar. Ik kreeg een mand met lekkers mee en collega’s wisselden elkaar af, zodat ik toch nog iedereen even kon spreken. Er zat een kacheltje in, dus het was heel behaaglijk. Zo maakten we samen een tocht door het dorp. Ontzettend leuk! ’s Middags kwamen ook Evert Jan en de kinderen en eenmaal thuis kregen we eten bezorgd van De Zon. Heel bijzonder allemaal en een prachtig alternatief. In de laatste weken kreeg ik lieve kaartjes, bloemen en kadootjes van patiënten. Zo lief en ook heel erg goed voor mijn ego’, lacht ze. ‘
‘Natuurlijk komt dat allemaal best goed’
Op de vraag of haar patiënten het er moeilijk mee hadden dat ze afscheid nam, knikt ze. ‘Natuurlijk is dat voor veel patiënten wel even een dingetje. Maar ik ben daar ook heel nuchter in. Want natuurlijk komt dat allemaal best goed. Leuke jonge deskundige dokters hebben mijn taak overgenomen. En dan is het op een gegeven moment ook gewoon uit het oog, uit het hart.’
Desondanks realiseert ze zich dat ze iets achterlaat. ‘Veel mensen kende ik toch echt al 25 jaar. Hele gezinnen waarvan ik ook de kinderen weer in de praktijk kreeg en zag opgroeien. Dat schept een band. Zeker als er heftige gebeurtenissen waren. Dat lees ik ook terug in de kaartjes die ik heb ontvangen. Ontroerend.’
‘Helemaal immuun word je nooit’
Aan die keerzijde van het huisartsenberoep heeft ze nooit helemaal kunnen wennen . ‘De ontreddering en de ontwrichting als iemand uit het leven wordt gerukt, dat heb ik altijd moeilijk gevonden. De dood van een kind grijpt me nog steeds het meeste aan. Ik heb daar echt wel mee moeten leren omgaan. Leren loslaten. In het begin nam ik alles mee naar huis. Ook als ik iets niet goed had gedaan. Maar na verloop van tijd leer je daar wat meer afstand van te nemen. Helemaal immuun voor al het leed word je nooit.’
‘Twee keer kwam er een patiënt aan de deur’
Tot twee jaar geleden woonde ze in een van de mooie herenhuizen aan de Moerheimstraat. ‘Een prachtplek. Toen ik hier 25 jaar geleden kwam als waarnemend arts, belde de toenmalige huisarts Harm Knol dat er een huis te koop kwam. We hoefden er niet lang over na te denken. Dicht bij het dorp en bij het werk. Een luxe, alhoewel het dan wel lastiger is om werk en privé gescheiden te houden. Je gaat veel sneller nog even kijken hoe het met iemand gaat. Wat natuurlijk ook erg op prijs werd gesteld. Patiënten lieten mij over het algemeen gewoon met rust. Ik heb in al die jaren maar een keer of vier meegemaakt dat mensen mij in de supermarkt aanhielden en begonnen over hun klachten. Ik heb ze toen netjes doorverwezen naar het spreekuur. Twee keer kwam er een patiënt aan de deur. Die heeft mijn man te woord gestaan.’
‘Het leed dat je daar ziet, verandert je’
Voordat ze in Dedemsvaart als huisarts aan de slag ging, was ze een aantal jaren tropenarts in Zimbabwe. ‘Niet te vergelijken’, zegt ze. ‘Het was in de tijd dat de aidsepidemie in opkomst was. Dan maak je hele schrijnende situaties mee. Het leed dat je daar ziet, draag je voor altijd met je mee. Het verandert je. Maar je gaat het ook idealiseren. Achteraf. We hebben er namelijk ook hele mooie tijden gehad en vriendschappen gesloten voor het leven. Elke vier jaar gaan we terug. De laatste keer is nu zes jaar geleden, als gevolg van corona. Ik vraag me soms wel eens af wat we er eigenlijk te zoeken hebben, maar het blijft toch een beetje ons tweede thuis.’
‘Toen ik eenmaal huisarts was in de Latyruspraktijk in Dedemsvaart, heb ik door alles wat ik daar heb gezien en meegemaakt wel eens gedacht: ‘waar lopen mensen toch over te zeuren’. Maar die knop heb ik snel omgezet. Ieder ervaart zijn eigen pijn en zijn eigen leed. En dan valt het in deze omgeving nog mee hoor. Want Dedemsvaart heeft echt geen moeilijke populatie. Integendeel!’
‘Wij zien de hele mens’
Hoewel er in de loop der jaren veel veranderde in de huisartsenpraktijk, is Huibertien er trots op hoe alles altijd goed georganiseerd is in de HAGRO. ‘Dat was al zo toen ik kwam en dat is nog zo. In coronatijd hebben we ook alles zonder al te veel gedoe kunnen organiseren. Heel waardevol. We hebben veel expertise in huis, juist dankzij die onderlinge samenwerking. Dat is een groot goed. Doordat er nu vakkennis is op veel verschillende deelgebieden, en de zorg veel complexer is geworden, weet je als dokter lang niet overal meer alles van. Bovendien komen patiënten steeds vaker met psychosociale problemen. Gelukkig is er meer personeel gekomen dat zorg levert op specifieke gebieden. Een aantal huisartsen heeft zich ook op een deelgebied gespecialiseerd, ik op dat van Uro-gynaecologie. Maar de kracht van een huisarts is en blijft dat je generalist bent. Wij zien de hele mens.’
‘Een luisterend oor is vaak al genoeg’
Het is volgens Huibertien meteen dat wat het vak zo bijzonder maakt. ‘Je komt heel dichtbij wat mensen raakt. Mensen nemen je in vertrouwen, komen voor geruststelling. En dan is een luisterend oor vaak al genoeg. Een gesprek is namelijk minstens zo belangrijk. Soms reageer ik gewoon vanuit mijn boerenverstand. Als mensen mij dan toch bedanken voor het fijne gesprek, dan heb ik toch iets kunnen betekenen.’
‘Ik wil meer tijd met mijn familie doorbrengen’
Hoewel ze ervoor open staat om bij tijd en wijle te blijven waarnemen, heeft ze op daar op dit moment nog niet veel behoefte aan. ‘Mede doordat ik ziek ben geweest heb ik nu echt nog wel een paar maanden nodig om tot mezelf te komen. Even alles laten bezinken. Daarna zie ik wel verder. Op een boerderij is altijd wat te doen en ik ben graag buiten. Ik ga me richten op mijn moestuin en mijn bloementuin, heerlijk! En ik wil meer tijd met mijn familie doorbrengen. Met mijn vader van 94, maar ook met de kinderen en ons kleinkind. De tweede is op komst, dus daar kijken we enorm naar uit.’
Kijk voor meer verhalen op werken, wonen en doen INDedemsvaart.
